موارد و مقدار مصرف:
مکانيسم اثر
الف) اثر مدر: آميلورايد به طور مستقيم بر روي لوله هاي کليوي انتهايي اثر کرده و بازجذب سديم و دفع پتاسيم را مهار و درنتيجه از دفع پتاسيم بدن جلوگيري مي کند.
ب) کاهنده فشار خون: آميلورايد اغلب در ترکيب با مدرهاي مؤثرتر برا ي رفع ادم ناشي از CHF، سيروز کبدي و هيپرآلدوسترونيسم مصرف مي شود. مکانيسم اثر کاهنده فشارخون آميلورايد مشخص نيست.
| موارد منع مصرف و احتياط: تداخل دارويي آميلورايد ممکن است اثر کاهنده فشار خون ساير داروهاي کاهنده فشارخون را تشديد کند. از اين اثر مي توان به عنوان يک اثر مفيد استفاده کرد. اين دارو خطر افزايش پتاسيم را در صورت مصرف همزمان با ساير مدرهاي حفظ کننده پتاسيم، مهارکننده هاي ACE، مکمل هاي پتاسيم، داروهاي حاوي پتاسيم (پنيسيلين G تزريقي) يا مکمل هاي نمک افزايش مي دهد. آميلورايد ممکن است کليرانس کليوي ليتيم را کاهش و غلظت خوني آن را افزايش دهد. داروهاي ضدالتهاب غير استروئيدي مانند ايندومتاسين يا ايبوپروفن ممکن است عملکرد کليه را تغيير داده و درنتيجه بر دفع پتاسيم اثر بگذارند. در صورت مصرف همزمان با ديگوکسين ممکن است کليرانس کليوي همراه با اثر اينوتروپيک ديگوکسين کاهش يابد. |
| تداخل دارويي: اثر بر آزمايشهاي تشخيصي اختلال گذرا در آزمونهاي عملکرد کليه و کبد مشاهده شده است. آميلورايد سبب افزايش شديد پتاسيم خون در بيماران ديابتي به دنبال آزمون تحمل گلوکز با تزريق وريدي مي شود. مصرف آميلورايد بايد حداقل سه روز قبل از انجام اين آزمون قطع شود. |
| مکانيسم اثر: فارماكوكينتيك جذب: حدود 50 درصد از دستگاه گوارش جذب مي شود. غذا جذب آن را تا 30 درصد کاهش مي دهد. ديورز طي 2 ساعت شروع و طي 10-6 ساعت به اوج مي رسد. پخش: انتشار گسترده خارج عروقي دارد. متابوليسم: قابل ملاحظه نيست. دفع: قسمت اعظم دارو از طريق ادرار دفع مي شود. نيمه عمر دارو در بيماران داراي کليه سالم 9-6 ساعت است. |
| فارماكوكينتيك: موارد منع مصرف و احتياط موارد منع مصرف: زيادي غلظت سرمي پتاسيم (بيش از mEq/L 5/5 )، در صورت مصرف همزمان با ساير مدرهاي حفظ کننده پتاسيم مانند اسپيرونولاکتون و تريامترن، آنوري، نارسايي حاد و مزمن کليوي، نفروپاتي ديابتي و حساسيت مفرط به دارو. موارد احتياط: ديابت قندي. |
| اشكال دارويي: موارد و مقدار مصرف الف) کاهنده فشار خون، ادم ناشي از نارسايي احتقاني قلب ( CHF)، معمولاً در بيماران تحت درمان با تيازيد يا ساير مدرهاي دفع کننده پتاسيم. بزرگسالان: معمولاً مقدار mg/day 5 مصرف مي شود. در صورت لزوم، مقدار مصرف ممکن است تا mg/day 10 افزايش يابد. مقدار مصرف نبايد از mg/day 20 بيشتر شود. ب) پرادراري ناشي از ليتيم. بزرگسالان: مقدار 10-5 ميلي گرم دو بار در روز مصرف مي شود. پ) فيبروز سيستيک. بزرگسالان: آميلورايد آئروسله شده حل شده در 3/0 درصد محلول نمکي نرمال مصرف مي شود. |
| اطلاعات دیگر: طبقه‌بندي فارماكولوژيك: مدر حفظ کننده پتاسيم. طبقه‌بندي درماني: مدر، کاهنده فشار خون. طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده B عوارض جانبي اعصاب مرکزي: سردرد، ضعف، سرگيجه، آنسفالوپاتي. قلبي ـ عروقي: کاهش فشار خون وضعيتي. دستگاه گوارش: تهوع، بي اشتهايي، اسهال، استفراغ، درد شکم، يبوست، تغيير اشتها. ادراري ـ تناسلي: ناتواني جنسي. خون: کم خوني آپلاستيک، نوتروپني. ساير عوارض: افزايش پتاسيم خون، خستگي، کرامپهاي عضلاني، تنگي نفس. مسموميت و درمان تظاهرات باليني: دهيدراتاسيون و اختلال الکتروليتي. درمان: حمايتي و علامتي است. در صورت مصرف حاد ، محتويات معده را با واداشتن بيمار به استفراغ يا لاواژ تخليه مي کنند. در افزايش شديد پتاسيم خون (بيش از mEq/L 5/6 ) غلظت پتاسيم را بايد با تزريق وريدي بيکربنات سديم يا گلوکز همراه با انسولين کاهش داد. يک رزين تعويض کننده کاتيون، مثل سديم پلياستيرن سولفونات خوراکي يا انما ممکن است غلظت سرمي پتاسيم را کاهش دهد. مصرف در سالمندان: از آنجا که سالخوردگان نسبت به ديورز و زيادي پتاسيم خون ناشي از مصرف دارو مستعدتر هستند ، بايد به دقت پيگيري شوند. کاهش مقدار مصرف ممکن است لازم باشد. مصرف در كودكان: بيضرري و اثربخشي ا ين دارو در کودکان ثابت نشده است. مصرف در شيردهي: آميلورايد در شير حيوانات ترشح مي شود. در مورد انسان اطلاعاتي در دست نيست. |
ايونکس Sodium Polystyrene Sulfonate