ايونکس Sodium Polystyrene Sulfonate

          m.f 
            بازدید : 624
          جمعه 12 شهریور 1395
           نظرات (2)
        

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
هايپرکالمي
بزرگسالان: از راه خوراكي، مقدار 15 گرم يك تا چهار بار در روز، به صورت محلول در آب يا سوربيتول، مصرف مي‌شود. يا مقدار 50-30 گرم، بر حسب نياز، به صورت تنقيه از راه ركتال مصرف مي‌گردد. ميزان مصرف را مي‌ توان بسته به نياز روزانه و بر حسب پتاسيم فرد تنظيم نمود.

موارد منع مصرف و احتياط:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد احتياط : در بيماراني كه محدوديت مصرف سديم دارند. بيماراني که حساسيت مفرط به دارو داشته و کساني که هايپوکالمي دارند. در بيماراني که نارسايي قلبي شديد و هايپرتانسيون دارند، در بيماران مبتلا به ادم و نارسايي کليوي.

عوارض جانبي:
عوارض جانبي
دستگاه گوارش: بي‌اشتهايي، تهوع، استفراغ، يبوست، تراكم مدفوع (درسالمندان)، تحريك معده، اسهال (در صورت مصرف با امولسيون سوربيتول).
ساير عوارض: عدم تعادل الكتروليتي، اختلال در الكتروكارديوگرام (EKG)، هايپوکالمي، احتباس سديم.
توجه: در صورت بروز هايپوکالمي بايد مصرف دارو قطع شود.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: علائم و نشانه‌هاي هايپوکالمي (تحريك‌پذيري ، کانفوزيون، آريتمي قلبي، تغييرات EKG، ضعف شديد عضلاني، و گاهي اوقات فلج عضلات حركتي)، مسموميت با ديژيتال (در بيماراني كه ديژيتاليزه شده‌اند).
درمان: در صورت پايين آمدن غلظت سرمي پتاسيم به mEq/lit 5-4 بايد مقدار مصرف دارو كاهش يافته و يا مصرف دارو قطع شود.

تداخل دارويي:
تداخل دارويي
آنتي اسيدهاي حاوي منيزيم و كلسيم در صورت مصرف همزمان با سديم پلي‌استيرن توسط اين رزين جذب و احتمالاً موجب بروز آلكالوز متابوليك در بيماران مبتلا به نارسايي كليه مي‌شوند.

مکانيسم اثر:
مکانيسم اثر
اين دارو سديم را آزاد کرده و به جاي آن كاتيون‌هاي ديگر، مانند پتاسيم، را جذب مي‌كند. مقادير بالايي از پتاسيم در روده بزرگ وجود دارد و به اين طريق مبادله و دفع مي شوند.

فارماكوكينتيك:
فارماكوكينتيك
جذب: جذب نمي‌شود. زمان لازم براي شروع اثر دارو از چند ساعت تا چند روز است.
دفع: به صورت تغيير نيافته از طريق مدفوع دفع مي‌شود.

اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Powder, For Suspension: 454g

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: رزين تعويض‌كننده كاتيون.
طبقه‌بندي درماني: پايين‌آورنده پتاسيم خون.
طبقه‌‌‌بندي مصرف در بارداري: رده C
ملاحظات اختصاصي
1- براي مصرف خوراكي، اين رزين فقط با آب يا سوربيتول مخلوط شود. دارو هرگز نبايد با آب پرتقال (كه حاوي مقدار زيادي يون پتاسيم است) مخلوط شود.
2- خنك كردن سوپانسيون، طعم دارو را بهتر مي‌كند. از گرم كردن محلول بايد اجتناب كرد، زيرا رزين غيرفعال مي‌شود.
3- در صورت استفراغ، محدوديت خوردن، يا مشكلات بخش فوقاني دستگاه گوارش، مصرف دارو به صورت تنقيه از راه ركتال توصيه مي‌شود.
4- مصرف رزين از راه ركتال مي‌تواند از تراكم مدفوع در سالمندان جلوگيري كند. قبل از تنقيه، بايد ركتوم تميز شود.
5- براي مصرف دارو به صورت تنقيه، دارو بايد فقط با آب و سوربيتول مخلوط شود. براي جلوگيري از تراكم مدفوع، نبايد از مواد حامل ديگر (پارافين) استفاده شود. تبادل يوني احتياج به محيط مايع دارد. سوربيتول از تراكم مدفوع جلوگيري مي‌كند. تهيه دارو براي تنقيه بايد در درجه حرارت اتاق انجام شود. در طي تجويز دارو، امولسيون بايد به آرامي هم زده شود.
6- غلظت سرمي پتاسيم حداقل روزي يك بار پيگيري شود. بايد مراقب بروز ساير علائم كمي پتاسيم خون بود.
7- پيگيري نشانه‌هاي كمبود ساير الكتروليت‌ها (منيزم، كلسيم) بايد انجام شود، زيرا دارو به طور غيرانتخابي عمل مي‌كند. غلظت سرمي كلسيم در بيماراني كه اين دارو را به مدتي بيش از سه روز مصرف مي‌كنند، تعيين شود. مصرف مكمل‌هاي كلسيم ممكن است ضروري باشد.
8- در صورت مصرف همزمان اين دارو با داروهايي كه با فسفات پيوند مي‌يابند (مانند هيدروكسيد آلومينيم)، احتمال بروز يبوست بيشتر است. وضعيت حركت روده بيمار پيگيري شود.
9- در صورت شديد بودن ميزان هايپرکالمي، بايد از داروهاي ديگر نيز استفاده كرد و به اين دارو اكتفا نكرد؛ به عنوان مثال، دكستروز 50 درصد همراه با انسولين معمولي تزريق وريدي مي‌شود.
نكات قابل توصيه به بيمار
1- رژيم غذايي با پتاسيم كم را رعايت نماييد.
2- در صورت مصرف دارو به صورت تنقيه، نگهداشتن دارو در ركتوم ضروري است. احتباس دارو به مدت 10-6 ساعت مطلوب است، اما احتباس آن تا 60-30 دقيقه هم قابل قبول است.
مصرف در سالمندان: احتمال تراكم مدفوع در بيماران سالخورده بيشتر است.
مصرف در كودكان: مقدار مصرف بايد به اين صورت محاسبه شود كه يك ميلي‌اكي‌والان پتاسيم به يك گرم رزين پيوند يابد.
مصرف در شيردهي: عوارضي براي انسان ثابت نشده است.
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
درمان با اين دارو ممكن است غلظت كلسيم و منيزيم سرم را تغيير دهد.

آتروپین سولفات Atropine Sulfate (Ophthalmic)

          m.f 
            بازدید : 449
          جمعه 12 شهریور 1395
           نظرات (0)
        

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
توجه: افرادي كه چشمهاي تيره دارند، به مقدار بيشتري از اين دارو نياز دارند.
الف ـ تعيين انكسار نور در چشم (فلجكننده جسم مژگاني).
بزرگسالان: يك قطره از محلول 1% يك ساعت قبل از معاينه چكانده مي‌شود.
كودكان: 2-1 قطره از محلول 5/0 درصد دو بار در روز به مدت 3-1 روز، و همچنين يك ساعت قبل از معاينه چشم چكانده مي‌شود.
ب ـ التهاب مجموعه عنبيه، جسم مژگاني و مشيميه (Uveitis).
بزرگسالان: 2-1 قطره سه بار در روز به داخل چشم چكانده مي‌شود.
كودكان: 2-1 قطره از محلول 5/0 درصد تا سه بار در روز چكانده مي‌شود.
مكانيسم اثر
اين دارو با اثر آنتي كولينرژيك خود، پاسخ عضلات اسفنكتر عنبيه و عضلات جسم مژگاني به تحريكات كولينرژيك را مهار مي كند و موجب گشاد شدن مردمك چشم (ميدرياز) و فلج تطابق چشم (سيكلوپلژي) مي‌شود.

موارد منع مصرف و احتياط:
عوارض جانبي
اعصاب مركزي : گيجي، سردرد، خواب آلودگي.
قلبي ـ عروقي: تاكيكاردي.
موضعي : ورم ملتحمه، درماتيت تمامي چشم، خشكي و تحريك چشم، پرخوني، احتقان چشمي در مصارف طولاني مدت، ورم چشم و سوزش و خارش گذرا.
دستگاه گوارش: ناراحتي گوارشي در نوزادان، خنكي دهان.
پوست : خشكي.
مسموميت و درمان
مصرف بيش از حد دارو موجب بروز عوارض جانبي مي گردد (به عوارض جانبي مراجعه شود.) پوست بدن نوزادان كودكان را بايد مرطوب نگه داشت.

عوارض جانبي:
طبقه‌بندي درماني: كاهنده ايمني بدن.

تداخل دارويي:
ملاحظات اختصاصي
1- براي جلوگيري از جذب مفرط سيستميك قطره چشمي آتروپين ، بيمار بايد 2-1 دقيقه بعد از چكاندن قطره در چشم، با انگشت مجراي اشكي (گوشه داخلي) چشم را فشار دهد.
2- مصرف پماد آتروپين در كودكان و افراد دچار ضايعات چشمي، مانند آسيب قرنيه چشم كه نياز به پانسمان دارد، ‌ترجيح داده مي شود.
3- اگر هر قطره چشمي 50-25 ميكروليتر حجم داشته باشد، چشم معمولي حدود 10 ميكروليتر آن را در خود جاي خواهد داد. بنابراين، تجويز بيش از يك قطره در هر چشم مورد ترديد است.
4- محلولها و پمادهاي چشمي معمولاً مورد سوء استفاده قرار مي‌گيرند. بنابراين، آموزش بيمار در مورد مصرف اين داروها ضروري است.
5- در صورت مصرف دو محلول چشمي، حداقل پنج دقيقه و مصرف دو پماد چشمي، حداقل 10 دقيقه فاصله زماني ميان آنها ضروري است.
نكات قابل توصيه به بيمار
1- در صورت بروز درد چشم، مصرف دارو را قطع كنيد و فوراً به پزشك اطلاع دهيد.
2- از آلوده شدن ظرف قطره يا نوك لوله پماد جلوگيري كنيد.
3- مصرف پماد چشمي ممكن است موجب تاري ديد در ساعات بيداري شود. بنابراين، به هنگام انجام فعاليتهايي كه به ديد كامل احتياج دارند، احتياط كنيد.
4- دستها را قبل و بعد از مصرف دارو بشوييد.
5- قبل از چكاندن قطره به بالا، و بعد از چكاندن قطره چند ثانيه به طرف پايين نگاه كنيد و بعد چشمها را به مدت 2-1 دقيقه ببنديد.
6- بعد از ماليدن پماد به داخل پلك پاييني، چشمها را به مدت 2-1 دقيقه ببنديد و كره چشم را به اطراف بچرخانيد.
مصرف در كودكان: آتروپين در كودكان كوچكتر از سه ماه نبايد مصرف شود، ‌زيرا احتمال بروز بينايي كم ناشي از سيكلوپلژي وجود دارد. بيضرري و اثربخشي مصرف اين دارو در كودكان ثابت نشده است. بنابراين، مصرف آن با احتياط كامل همراه باشد.
مصرف در شيردهي: آتروپين به مقدار بسيار كم در شير مادر ترشح مي شود.بنابراين، به دليل احتمال بروز عوارض جانبي در شيرخوار، منافع دارو در برابر مضرات آن سنجيده شود.
Azathioprine

مکانيسم اثر:
فارماكوكينتيك
حداكثر اثر گشاد كننده مردمك چشم طي 40-30 دقيقه و حداكثر اثر فلج كننده جسم مژگاني طي 180-60 دقيقه به دست مي‌آيد و هر دو اثر ممكن است تا 12 روز باقي بمانند.

نکات قابل توصيه به بيمار:
اشكال دارويي:
Tablet: 50mg
Injection, Powder: 50mg

فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: گلوكوم يا احتمال وجود گلوكوم (مانند زاويه باريك محفظه قدامي)، حساسيت مفرط به آلكالوئيدهاي بلادونا يا هر يك از اجزاي اين فرآورده، ‌كودكان كوچكتر از سه ماه (احتمال بروز بينايي كم ناشي از سيكلوپلژي وجود دارد).
موارد احتياط:
الف ـ براي جلوگيري از حملات گلوكوم، فشار داخل و عمق زاويه محفظه قدامي چشم قبل و طي مصرف دارو تعيين شود.
ب ـ مصرف بيش از حد اين دارو در كودكان و افراد حساس ممكن است موجب بروز علائم سمي شود.
پ ـ مصرف آتروپين در درمان التهاب بخش قدامي چشم، بدون حركت دادن مردمك چشم، ممكن است سبب بروز چسبندگي خلفي چشم شود. در بيماران مبتلا به سندرم داون و كراتوكوپوس ممكن است گشادي دائم مردمك چشم بروز كند.

اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Drop: 0.5 %,1%
Ointment: 1%

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: آنتيكولينرژيك.
طبقه‌بندي درماني: فلجكننده جسم مژگاني (سيكلوپلژيك)، گشاد كننده مردمك چشم (ميدرياتيك).
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
فارماكوكينتيك
جذب: از دستگاه گوارش به خوبي جذب مي‌شود.
پخش: آزاتيوپرين و متابوليت اصلي آن، مركاپتوپورين، ‌در سرتاسر بدن انتشار يافته و هر دوي آنها حدود 30 درصد به پروتئين پيوند مي‌يابند و از جفت نيز عبور مي‌كنند.
متابوليسم: عمدتاً به مركاپتوپورين متابوليزه مي‌شود.
دفع: ‌مقدار كمي از آزاتيوپرين و مركاپتوپورين به صورت تغيير نيافته از راه كليه‌ها دفع مي‌شوند. مقدار بيشتر دارو به صورت متابوليت ثانويه از راه كليه‌ها دفع مي‌شود.
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به دارو، بارداري. موارد احتياط: اين دارو ريسك بيماريهاي عفوني شديد و نئوپلازي را افزايش مي‌دهد.
اين دارو داراي اثرات موتاژنيك بوده و باعث عوارض هماتولوژيك مي‌شود كه وابسته به دوز بوده و در موارد رد پيوند شديدتر بروز مي‌كند. عوارض گوارشي در چند هفته اول درمان رخ داده و برگشت پذير مي‌باشند و علائم به صورت تهوع شديد، استفراغ، اسهال، بثورات جلدي، تب، بيحالي، ميالژي، هيپوتاسيون و افزايش آنزيمهاي كبدي مي‌‌ باشند. در بيماران با بيماريهاي كبدي و كليوي با احتياط استفاده شود. عوارض هماتولوژيك بدقت مانيتور شوند.
اين دارو در بيماران با نقص ژنتيكي آنزيم تيوپورينمتيلترانسفراز (TPMT) يا در مصرف همزمان داروهايي كه اين آنزيم را مهار مي‌كنند، ‌باعث سركوب شديد مغز استخوان مي‌شود. آزاتيوپرين در بدن تبديل به مركاپتوپورين مي‌شود، بنابراين مصرف همزمان اين دو دارو توصيه نمي‌شود.
تداخل دارويي
در مصرف همزمان با مهاركننده هاي ACE ريسك آنمي و لكوپني افزايش مي يابد، همزمان با هم با احتياط استفاده شوند.
كوتريموكسازول و ساير داروهايي كه روي مغز استخوان اثر مي گذارند، مي‌توانند باعث لكوپني شديد شوند، بخصوص در بيماراني كه تحت پيوند كليه قرار گرفته‌اند. همزمان با هم با احتياط استفاده شود.
سيكلوسپورين باعث كاهش سطح آزاتيوپرين مي شود. بيمار بدقت مانيتور شود.
متوتركسات باعث افزايش سطح مركاپتوپورين ميشود، بنابراين بيمار از نظر توكسيسيتي بررسي شود.
آلوپورينول مهمترين راه متابوليك آزاتيوپرين را از طريق رقابت با آنزيم گزانتين اكسيداز مهار مي‌كند. در صورت لزوم مصرف همزمان با آلوپورينول، مقدار مصرف آزاتيوپرين بايد تا 33-25 درصد مقدار معمول كاهش يابد.
آزاتيوپرين ممكن است انسداد عصبي ـ عضلاني ناشي از مصرف داروهاي شل كننده عضلاني غيردپولاريزان، مانند توبوكورارين و پانكرونيوم را خنثي كند.
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
آزاتيوپرين تعداد تام گلبولهاي خون و شمارش افتراقي گلبولهاي خون را تغيير مي‌ دهد. اين دارو غلظت اسيد اوريك سرم را كاهش و آنزيمهاي كبد را (در آزمونهاي كبدي ) ‌افزايش مي‌ دهد.
عوارض جانبي
اعصاب مرکزي: تب.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، بياشتهايي، اسهال، زخم شدن غشاي مخاطي دهان، التهاب و زخم شدن احتمالي مري، پانكرآتيت، استئاتوره.
خون: لكوپني، كمخوني ماكروسيتي، پانسيتوپني، ترومبوسيتوپني، كاهش فعاليت مغز استخوان.
كبد: يرقان، توقف صفرا، بيماري انسداد عروق كبدي.
ساير عوارض: بثورات پوستي، ريزش مو، تب ناشي از دارو، درد مفاصل، افزايش خطر بروز عفونت و بدخيمي، هايپراوريسمي.
توجه: در صورت بروز موارد زير بايد مصرف دارو قطع شود يا مقدار آن كاهش يابد (تا از كاهش فعاليت برگشتناپذير مغز استخوان جلوگيري شود) :
بروز علائم حساسيت مفرط به دارو، لكوپني، پانسيتوپني، ترومبوسيتوپني، يرقان، بيماري انسداد عروق كبدي يا كاهش تعداد گلبولهاي سفيد خون به كمتر از 3000 عدد در ميلي متر مكعب خون .
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: تهوع، استفراغ، اسهال و بروز عوارض خوني.
درمان: شامل استفاده از فرآورده‌هاي خون است.
ملاحظات اختصاصي
1- علائم آسيب كبدي، مانند مدفوع كمرنگ، ‌ادرار تيره، يرقان، ‌خارش و افزايش ميزان آنزيمهاي كبدي در بيمار، به دقت پيگيري شود.
2- در صورت بروز عفونت، مقدار مصرف دارو كاهش و عفونت درمان شود.
3- براي جلوگيري از تهوع و استفراغ، ‌مصرف دارو در مقادير منقسم يا همراه با غذا باشد.
4- خونريزي يا كبودي غير عادي، تب، يا گلودرد در بيمار پيگيري شود.
5- در صورت مصرف آزاتيوپرين براي درمان آرتريت روماتوئيد، مصرف داروهاي ضد التهاب غير استروئيدي پس از شروع مصرف آزاتيوپرين ادامه يابد.
6- در طول مصرف آزاتيوپرين، آزمون خون بايد انجام شود. شمارش تمام سلولهاي خون (از جمله شمارش پلاكتها) حداقل هفته‌اي يك بار در اولين ماه، ماهي دو بار در دومين و سومين ماه و سپس، هر ماه يك بار انجام شود.
7- كاهش طولاني مدت ايمني با اين دارو، با خطر بروز نئوپلاسم همراه است.
نكات قابل توصيه به بيمار
1- اين دارو ممكن است عوارضي از قبيل خونريزي يا كبودي غير عادي، تب، گلودرد، زخم دهان، ‌درد شكم، مدفوع كمرنگ يا ادرار تيره ايجاد كند. در اين موارد با پزشك مشورت كنيد.
2- دارو را بيشتر يا كمتر از مقدار تجويز شده مصرف نكنيد.
3- از باردار شدن در طول مصرف اين دارو و تا چهار ماه بعد از قطع مصرف آن اجتناب كنيد.
4- در آرتريت روماتوئيد، پاسخ باليني به درمان ممكن است تا 12 هفته ظاهر نشود.
5- براي جلوگيري از تهوع، دارو را همراه با غذا يا در مقادير منقسم مصرف كنيد.
مصرف در بارداري: دارو سبب اثرات شديد روي جنين مي‌شود.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده D
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: آنتاگوسيت پورين.

آمیل نیترات Amyl Nitrite

          m.f 
            بازدید : 487
          جمعه 12 شهریور 1395
           نظرات (0)
        

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) آنژين صدري.
بزرگسالان: مقدار 3/0-18/0 ميلي‌ليتر، برحسب نياز، استنشاق مي‌شود.
ب) مسموميت با سيانيد.
بزرگسالان و كودكان: مقدار 3/0 ميلي‌ليتر (يك آمپول) به مدت 30-15 ثانيه استنشاق مي‌شود. اين عمل هر 60 ثانيه، تا آماده ‌شدن انفوزيون وريدي نيترات سديم و تيوسولفات سديم، تكرار مي‌شود.

موارد منع مصرف و احتياط:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: كم‌خوني شديد، حساسيت مفرط به دارو، آسيب به سر، خونريزي مغزي (اين دارو عروق مننژ را گشاد مي‌كند).
موارد احتياط:
الف) كمي فشار خون و گلوكوم.
ب) از آنجا كه اين دارو فشار خون مادر و جريان خون جفت را كاهش مي‌دهد، مصرف آن در زنان آبستن مي‌تواند به جنين صدمه برساند.

عوارض جانبي:
عوارض جانبي
اعصاب مرکزي: سردردهاي مداوم و شديد، سرگيجه، ضعف، انقباض ناگهاني عضلات.
قلبي ـ عروقي: كمي فشار خون در حالت ايستاده، تاكيكاردي، تپش قلب، غش.
پوست: گشاد شدن عروق زير پوست، برافروختگي آشكار صورت و گردن، تعريق، عرق سرد.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ.
خوني: وجود متهموگلوبين در خون.
توجه: در صورت كاهش شديد فشار خون و يا بروز غش، بايد مصرف دارو قطع شود.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: وجود متهموگلوبين در خون كه با غشاهاي مخاطي و پوست آبي‌رنگ، كمي فشار خون، تاكيكاردي، تپش قلب، تغييرات پوستي، تعريق زياد، سرگيجه، سنكوپ، سرگيجه حقيقي، سردرد، تهوع، استفراغ، بي‌اشتهايي، افزايش فشار داخل جمجمه، اغتشاش شعور، تب متوسط، و فلج ناشي از ضايعة عصبي (paralysis) مشخص مي‌شود. كمي اكسيژن خون ممكن است به اسيدوز متابوليك، سيانوز، تشنج، اغما، و كلاپس قلبي منجر گردد.
درمان: جريان زياد اكسيژن، تجويز متيلن‌بلو.
مقدار مصرف معمول متيلن‌بلو براي بزرگسالان و كودكان mg/kg 2-1 است كه از راه وريدي طي چند دقيقه به آهستگي تزريق مي‌شود. در موارد شديد، اين مقدار مي‌تواند فقط يك بار ديگر تكرار شود. مقدار بيش از mg/kg 4 مي‌تواند موجب متهموگلوبينمي شود.

تداخل دارويي:
تداخل دارويي
مصرف همزمان با الكل، فنوتيازينها، مسدود كننده گيرنده‌هاي بتا، يا داروهاي پايين‌ آورنده فشار خون ممكن است موجب كمي شديد فشار خون شود.

مکانيسم اثر:
مکانيسم اثر
آميل‌نيتريت با كم كردن فشار پايان دياستولي بطني (پيش‌بار) و مقاومت سيستميك عروق و كم كردن فشار شرياني (پس‌بار) نياز ميوكارد به اكسيژن را كاهش مي‌دهد.
اين دارو جريان عروق فرعي كرونر قلب را افزايش مي‌دهد و با شل‌كردن عضلات صاف عروق، آنها را به طور عمومي گشاد مي‌كند. آميل‌نيتريت ساير عضلات صاف، از جمله عضلات صاف نايژه‌اي و صفراوي را نيز شل مي‌كند. در مسموميت با سيانيد، اين ‌دارو هموگلوبين را به متهموگلوبين تبديل مي‌كند، كه اين ماده با سيانيد واكنش كرده و تركيب غير سمي سيانومتهموگلوبين را به ‌وجود مي‌آورد.

فارماكوكينتيك:
فارماكوكينتيك
جذب: بعد از استنشاق به راحتي از مجراي تنفسي جذب مي‌شود. اثر آن طي 30 ثانيه شروع شده و 5-3 دقيقه طول مي‌كشد.
پخش: در مورد پخش اين دارو اطلاعاتي در دست نيست.
متابوليسم: آميل‌نيتريت كه يك نيترات آلي است، در كبد متابوليزه مي‌شود و به يك نيترات معدني، كه گشادكننده عروق ضعيفتري است، تبديل مي‌شود.
دفع: يك‌ سوم مقدار مصرف استنشاق ‌شده اين دارو از طريق كليه دفع مي‌شود.

اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Injection for Inhalation: 0.03ml

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: گشادكننده عروق.
طبقه‌بندي درماني: پادزهر مسموميت با سيانيد (نيترات).
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده X
ملاحظات اختصاصي
1- بعد از استنشاق بيمار بايد در حالت نشسته و يا خوابيده قرار گيرد. آمپول را شكسته و براي استنشاق زير بيني بيمار نگه‌مي‌دارند.
2- وضعيت كمي فشار خون در حالت ايستاده بيمار بايد پيگيري شود. به بيمار نبايد اجازه ايستادن در موقع و بعد از استنشاق دارو داده شود.
3- آميل‌نيتريت به ميزان زيادي قابل احتراق است. از نزديك كردن دارو به مواد آتش‌زا خودداري گردد.
مصرف در سالمندان: كمي فشار خون در حالت ايستاده با مصرف اين دارو بيشتر در افراد سالخورده روي مي‌دهد.
مصرف در كودكان: بي‌ضرري و اثربخشي اين دارو در كودكان ثابت نشده است.
مصرف در شيردهي: ترشح آميل‌نيتريت در شير مادر معلوم نشده است. در صورت لزوم، منافع اين دارو در مقابل مضرات آن بايد سنجيده شود.

اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
آميل‌نيتريت واكنش رنگي Zlatkis-zak را تغيير مي‌دهد و سبب كاهش كاذب غلظت كلسترول خون مي‌شود.

دفروکسامین Deferoxamine Mesylate

          m.f 
            بازدید : 357
          جمعه 12 شهریور 1395
           نظرات (0)
        

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) مسموميت حاد با‌ آهن.
بزرگسالان و كودكان : ابتدا مقدار يك گرم تزريق عضلاني يا وريدي مي‌شود و به‌دنبال آن، مقدار 500 ميلي‌گرم هر چهار ساعت، براي دو نوبت سپس، در صورت نياز، مقدار 500 ميلي‌گرم هر 12-4 ساعت تزريق عضلاني يا وريدي مي‌شود. در صورت انفوزيون وريدي، سرعت آن نبايد از mg/kg15 در ساعت تجاوز كند. مقدار مصرف اين دارو نبايد از شش گرم در 24 ساعت بيشتر باشد.
ب) زيادي مزمن دريافت آهن ناشي از انتقال مكرر خون.
بزرگسالان و كودكان : مقدار g/day 1-5/0 تزريق عضلاني، بعلاوه با تجويز هر واحد خون، به ‌طور مجزا دو گرم به آهستگي تجويز شود. انفوزيون وريدي نبايد از mg/kg 15 در ساعت تجاوز كند. حداکثر مقدار تجويز يک گرم روزانه در زماني که ترانسفيوژن خون صورت نمي‌گيرد و 6 گرم در روز در بيماراني است که ترانسفيوژن صورت مي‌گيرد. روش ديگر، انفوزيون زير جلدي مقدار 2-1 گرم از دارو طي 24-8 ساعت است.
پ) تشخيص مسموميت با آلومينيوم در بيماران با بيماري مزمن کليوي.
يک تست دوز mg/kg 50 وريدي در ساعت آخر دياليز در صورت سطح سرمي آلومينيوم mcg/L 200-60 و وجود علائم سميت تجويز مي شود. در صورتي که سطح آلومينيوم بيشتر از mcg/L 200 است، استفاده نشود.
ت) درمان مسموميت با آلومينيوم در بيماران با بيماري مزمن کليوي.
mg/kg 10-5 وريدي، 6-4 ساعت قبل از دياليز تجويز مي‌شود. هر10-7 روز يک بار همراه 4-3 جلسه دياليز، در بين هر دوز تجويز مي‌شود. در صورتي که سطح آلومينيوم بيشتر از mcg/L 200 است، استفاده نشود.

موارد منع مصرف و احتياط:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: حساسيت به دارو يا ديگر ترکيبات فرمولاسيون، نارسايي شديد كليوي يا آنوري، بجز در مواقعي كه اين دارو براي درمان مسموميت با آهن يا آلومينيوم در بيماران تحت دياليز مصرف مي‌شود (دفروكسامين و فريوكسامين عمدتاً از طريق كليه‌ها دفع مي‌شوند)، هموکروماتوز اوليه.
موارد احتياط: درمان با دوزهاي بالاي اين دارو در مسموميت حاد يا تالاسمي منجر به ARDS مي‌شود. در کودکان نيز اين عارضه گزارش شده است.
مصرف طولاني مدت با دوزهاي بالاي اين دارو يا در بيماران با سطوح فريتين پايين و افراد مسن منجر به اختلالات شنوايي مي‌شود. دوزهاي بالا مي‌تواند برخي علائم نورولوژيک مانند تشنج در بيماران با آنسفالوپاتي ناشي از آلومينيوم را بدتر کند. دارو مي‌تواند باعث شروع دمانس در بيماران دياليزي شود. دوزهاي بالا و سطوح فريتين پايين منجر به تأخير رشد در کودکان مي‌شود. درمان مسموميت با آلومينيوم منجر به هايپوکلسمي و بدتر شدن هايپرپاراتيروئيديسم مي‌شود.
در بيماران با سطوح بالاي آهن ميزان عفونتهايي مانند يرسينا انتروکوليت و يرسينا سود و توبرکلوزيس افزايش مي‌يابد. درمان با دفروکسامين اين خطررا افزايش مي‌دهد. در صورت بروز عفونت درمان را قطع کنيد.
انفوزيون سريع دارو منجر به فلاشينگ، افت فشارخون، کهير و شوک مي‌شود.
موارد نادري از موکورمايکوز به دنبال مصرف دارو گزارش شده است. در صورت بروز دارو قطع شود. اختلالات بينايي به دنبال مصرف دوزهاي بالا، فريتين پايين و افراد مسن گزارش شده است. تجويز همزمان دفروکسامين با آسکوربيک اسيد به ندرت باعث اختلالات قلبي مي‌شود، بهتر است همزمان با هم تجويز نشوند.

تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مرکزي: تب، سرگيجه، نوروپاتي، تشنج، سردرد، تشديد آنسفالوپاتي ناشي از آلومينيوم.
قلبي ـ عروقي: فلاشينگ، افت فشارخون، تاکيکاردي، شوک، ادم.
تنفسي: ديسترس حاد تنفسي بزرگسالان، آسم.
پوست: ايجاد مناطق متورم روي پوست، بثورات جلدي، خارش.
چشم، گوش: تاري ديد، كاهش دقت بينايي، تغيير محدوده بينايي، شب‌كوري، نوروپاتي عصب بينايي، پيگمانتاسيون شبكيه، كاتاراكت، از دست دادن شنوايي از نظر شنوايي‌سنجي همراه با علائم باليني يا بدون آن.
دستگاه گوارش: اسهال، ناراحتي شكمي.
عضلاني ـ اسکلتي: آرترالژي، کرامپهاي پا، ميالژي، پارستزي، ديس‌پلازي متافيز (وابسته به دوز).
موضعي: درد، اريتم و تورم در محل تزريق.
ساير عوارض: واكنش‌هاي آنافيلاكتيك، ديس اوري، نارسايي کليوي، عفونت (يرسينا، موکورمايکوز).
توجه: در صورت بروز حساسيت مفرط به دارو، تغييرات بينايي يا شنوايي يا بروز اختلال شديد در عملكرد كليه، بايد مصرف دارو قطع شود.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: گسترش و تشديد عوارض جانبي.
درمان: شامل درمان علامتي است. با همودياليز مي‌توان فريوكسامين را از بدن خارج كرد.

مکانيسم اثر:
مکانيسم اثر
اثر شلات‌كننده: دفروكسامين از طريق پيوند يونهاي آهن سه‌ظرفيتي به گروههاي 3- هيدروكسامين مولكول خود، آهن را شلات مي‌كند. اين دارو به مقدار كمتري موجب شلات آلومينيم نيز مي‌شود.

فارماكوكينتيك:
فارماكوكينتيك
جذب: به‌ مقدار بسيار كم از راه خوراكي جذب مي‌شود، ولي در بيماران مبتلا به مسموميت شديد با آهن ممكن است از اين راه نيز جذب شود. جذب عضلاني دارو نيز متغير است.
پخش: پس از تجويز تزريقي، به‌طور گسترده در بدن انتشار مي‌يابد.
متابوليسم: مقادير كمي از آن توسط آنزيمهاي پلاسما متابوليزه مي‌شود.
دفع: از طريق ادرار، به صورت داروي تغيير نيافته يا به صورت فريوكسامين (كمپلكس دفروكسامين ـ آهن) دفع مي‌شود. نيمه‌ عمر دارو 1/6 ساعت و نيمه‌ عمر متابوليت آن 8/5 ساعت است.

اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Injection, Powder, Lyophilized: 2g
Injection, Powder: 500 mg

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: ماده شلات‌كننده.
طبقه‌بندي درماني: آنتا گونيست فلزات سنگين.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
نامهاي تجاري: Desferal
ملاحظات اختصاصي
1- بيمار بايد از نظر بروز واكنش‌ها ناشي از حساسيت مفرط تحت مراقبت باشد و وسايل مورد نياز براي درمان اين واكنش‌ها در دسترس باشد. در طول درمان، كار كليه، وضعيت بينايي و شنوايي پيگيري شود.
2- براي درمان مسموميت شديد با آهن، دارو را از راه عضلاني تزريق كرد، به‌شرط آنكه بيمار در شوك نباشد. در غير اين‌صورت، به آهستگي تزريق وريدي مي‌شود. از تزريق زيرجلدي دارو خودداري شود.
3- دفروكسامين براي درمان زيادي بار آهن ناشي از كم‌خونيهاي مادرزادي و همچنين، به‌طور موضعي براي برداشتن حلقه‌هاي زنگ (restring) قرنيه و از راه تزريق وريدي يا تزريق به فضاي داخل جنب، براي افزايش دفع آلومينيم به‌كار رفته است.
4- درمان مسموميت حاد آهن، روش تجويز عضلاني ارجح است. هر چند راه وريدي در مسموميت شديد (شوک) به کار رفته است. سرعت تجويز در يک گرم اول mg/kg/h 15 است، هر چند در مسموميت شديد تا mg/kg/h 50-40 نيز تجويز شده است. دوزهاي بعدي در طي 12-4 ساعت با سرعت mg/h 125 تجويز شود.
نكات قابل توصيه به بيمار
1- انجام معاينات چشمي و گوشي در فواصل 6-3 ماهه طي درمان مداوم ضروري است. هرگونه تغييرات بينايي يا شنوايي را فوراً به پزشك اطلاع دهيد.
2- مصرف اين دارو ممكن است ادرار را قرمز كند.
مصرف در سالمندان: مصرف اين دارو در بيماران سالخورده بايد با احتياط همراه باشد، زيرا در اين بيماران احتمال بروز نارسايي شنوايي يا بينايي يا اختلال عملكرد كبد بيشتر است.
مصرف در كودكان: مصرف دفروكسامين در كودكان بزرگتر از سه سال بي‌ضرور و مؤثر است.
مصرف در شير دهي: ترشح دارو در شير مشخص نيست، با احتياط به کار رود.

سولامر Sevelamer

          m.f 
            بازدید : 404
          جمعه 12 شهریور 1395
           نظرات (0)
        

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
كنترل سطح فسفر در بيماران دياليزي مبتلا به نارسائي مزمن كليه.
بزرگسالان بدون دريافت فسفات بايندر: شروع با دوز 1600-800 ميلي‌گرم (يك تا دو قرص 800 ميلي‌گرم يا دو تا چهار قرص 400 ميلي‌گرم) همراه غذا براساس سطح فسفر. اگر سطح فسفر بيشتر از 5/5 و كمتر از mg/dl 5/7 باشد شروع با دوز 800 ميلي‌گرم 3 بار در روز همراه غذا. اگر سطح فسفر بيشتر يا مساوي 5/7 و كمتر از mg/dl 9 باشد شروع با دو قرص 800 ميلي‌گرم 2 بار در روز يا سه قرص 400 ميلي‌گرم 3 بار در روز همراه غذا. اگر سطح فسفر بيشتر از mg/dl 9 باشد شروع با دوز 1600 ميلي‌گرم 3 بار در روز همراه غذا.
بزرگسالان در صورت جايگزيني از كلسيم استات: در صورت استفاده از يك قرص 667 ميلي‌گرم كلسيم استات به ازاء هر وعده غذا شروع با دوز 800 ميلي‌گرم همراه غذا. در صورت استفاده از دو قرص 667 ميلي‌گرم كلسيم استات به ازاء هر وعده غذا شروع با دوز 2 قرص 800 ميلي‌گرم يا 3 قرص 400 ميلي‌گرم همراه غذا. در صورت استفاده از 3 قرص 667 ميلي‌گرم كلسيم استات به ازاء هر وعده غذا شروع با دوز 3 قرص 800 ميلي‌گرم يا 5 قرص 400 ميلي‌گرم همراه غذا.
تنظيم دوز: در صورت افزايش فسفر بيش از mg/dl 5/5 دوز دارو به ازاء هر وعده غذا يك قرص افزايش يابد. در سطوح فسفر mg/dl 5-5/3 دوز فعلي ادامه داده شده. در صورت فسفر كمتر از mg/dl 5/3 دوز دارو به ازاء هر وعده غذا يك قرص كاهش يابد.

موارد منع مصرف و احتياط:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: سابقه حساسيت به دارو، هايپوفسفاتمي و انسداد روده.
موارد احتياط: اختلال بلع، اختلال تحرك دستگاه گوارش، جراحيهاي بزرگ دستگاه گوارش.

عوارض جانبي:
عوارض جانبي
اعصاب مرکزي: سردرد،‌ درد.
قلبي ـ عروقي: افزايش فشارخون،‌ افت فشارخون، ترومبوز.
دستگاه گوارش: يبوست، اسهال، سوءهاضمه، نفخ، تهوع، استفراغ.
تنفسي: افزايش سرفه.
ساير عوارض: عفونت.
مسموميت و درمان
اطلاعاتي وجود ندارد. احتمال بروز مسموميت سيستميك كم است.

تداخل دارويي:
تداخل دارويي
دارو باعث كاهش جذب داروهاي ضد آريتمي و ضد صرع مي‌شود. در صورت مصرف همزمان اين داروها پايش غلظت خوني اين داروها توصيه مي‌شود.
دارو فراهمي زيستي سيپروفلوكساسين را 50 درصد كاهش مي‌دهد. مصرف سيپروفلوكساسين يك ساعت قبل يا 3 ساعت بعد از سولامر انجام شود.

مکانيسم اثر:
مکانيسم اثر
كاهندة فسفر سرم: دارو باعث كاهش جذب روده‌اي فسفر مي‌شود.
كاهش فسفر سرم باعث كاهش كلسيفيكاسيون اكتوپيك و همچنين كاهش LDL و كلسترول تام سرم مي‌شود.

فارماكوكينتيك:
فارماكوكينتيك
جذب: در بيماران سالم دارو به صورت سيستماتيك جذب نمي‌شود. در بيماران با بيماري كليوي مطالعه‌اي انجام نشده است.
پخش: گزارشي وجود ندارد.
متابوليسم: گزارشي وجود ندارد.
دفع: گزارشي وجود ندارد.

اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Tablet: 800mg

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: پليمر اتصال يابنده به فسفات.
طبقه‌بندي درماني: كاهنده فسفات.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
نام‌هاي تجاري: Renagel
ملاحظات اختصاصي
توجه: به دليل احتمال اتصال دارو به ساير داروها، مصرف ساير داروها با فاصله يك ساعت قبل يا 3 ساعت بعد از سولامر انجام شود. در اين موارد احتياط اختصاصي در صورت مصرف داروهاي ضد آريتمي و ضد صرع توصيه مي‌شود.
1- دارو بدون شكستگي و خرد شدگي همراه غذا ميل شود.
2- سطوح سرمي كلسيم،‌ بي‌كربنات و كلرايد پايش شود.
3- بيمار از نظر بروز ترومبوز (بي‌حسي، گزگز اندام‌ها، درد قفسه سينه، تنگي نفس) بايد تحت نظر باشد.
نكات قابل توصيه به بيمار
1- دارو بايد همراه غذا ميل شود.
2- ساير داروها بايد با فاصله يك ساعت قبل يا 3 ساعت بعد از سولامر استفاده شود.
3- ضمن بازگو نمودن واكنش‌هاي ناخواسته دارو، به بيمار توصيه نمائيد هرگونه بروز عوارض احتمالي را فوراً گزارش نمايد. علائم و نشانه‌هاي ناشي از ترومبوز را براي بيمار بيان نمايند (بي‌حسي، گزگز اندام‌ها، درد قفسه سينه و تغيير وضعيت هوشياري).
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
گزارشي وجود ندارد.

1 2 3 4 5 ...87 88 صفحه بعد

تعداد صفحات : 88