موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) درمان و پيشگيري از تهوع ، استفراغ و سرگيجه ناشي از بيماري مسافرت.
بزرگسالان و كودكان 12 ساله و بزرگتر: مقدار 100-50 ميلي گرم هر چهار ساعت مصرف مي شود.
كودكان: مقدار mg/kg/day 5 در چهار دوز منق سم، يا mg/m2/day 150 در چهار دوز منقسم تا حداكثر mg/day 300، طبق دستور زير مصرف مي شود.
كودكان 12-6 ساله: مقدار 50-25 ميلي گرم هر 8-6 ساعت تا حداكثر مقدار mg/day 150.
كودكان 6-2 ساله: مقدار 25-5/12 ميلي گرم هر 8-6 ساعت، تا حداكثر مقدار mg/day 75.
ب) بيماري مينير : بزرگسالان 50 ميلي گرم به صورت عضلاني (در ايران موجود نيست) براي حملات حاد. دوز نگهدارنده 25 الي 50 ميلي گرم خوراكي 3 بار در روز.
مكانيسم اثر
اثر ضداستفراغ و ضدسرگيجه حقيقي: ديمن هيدرينات حاوي مقدار مساوي (برحسب مول) از ديفن هيدرامين و كلروتئوفيلين است. دستگاه لابيرنت با تقويت تحريكات وارده به منطقه ماشهاي گيرندههاي شيميايي ( CTZ)، منجر به تحريك مركز استفراغ در مغز مي شود. ديمن هيدرينات احتمالاً تهوع و استفراغ را از راه مركزي با كاهش حساسيت دستگاه لابيرنت مهار مي كند.
| موارد منع مصرف و احتياط: تداخل دارويي مصرف همزمان با داروهاي مضعف CNS، مانند الكل، باربيتوراتها، داروهاي آرام بخش، خواب آور و ضد اضطراب‌ها، ممكن است موجب تضعيف (sedation) اضافي CNS شود. ديمنهيدرينات ممكن است علائم مسموميت گوشي ناشي از داروهاي شناخته شده سمي براي گوش، از جمله آمينوگليكوزيدها، ساليسيلاتها، وانكومايسين، داروهاي مدر مؤثر بر قوس هنله و سيسپلاتين را پنهان سازد. |
| تداخل دارويي: اثر بر آزمايشهاي تشخيصي ديمن هيدرينات به دليل 8- كلروتئوفيلين موجود در آن موجب تغيير نتايج آزمون گزانتينها (كافئين ، آمينوفيلين) مي شود. براي اجتناب از جلوگيري ، كاهش يا مخفي ماندن پاسخ آزمونهاي پوستي، بايد مصرف ديمن هيدرينات چهار روز قبل از انجام اين آزمونها قطع شود. |
| مکانيسم اثر: فارماكوكينتيك جذب: به خوبي جذب مي شود. اثر آن طي 30-15 دقيقه شروع مي شود و 3 الي 6 ساعت ادامه مي يابد. پخش: به خوبي در سرتاسر بدن انتشار يافته و از جفت عبور ميكند. متابوليسم: در كبد متابوليزه مي شود. دفع: متابوليتهاي اين دارو از طريق ادرار دفع مي شوند. |
| فارماكوكينتيك: موارد منع مصرف و احتياط موارد منع مصرف: حساسيت مفرط شناخته شده نسبت به اين دارو يا ساير ضد هيستامينهاي ضداستفراغ با ساختمان شيميايي مشابه (مانند ديفن هيدرامين)، حساسيت به تئوفيلين (ديمن هيدرامين ملح 8 ـ كلروتئوفيلين ديفن هيدرامين است). موارد احتياط: الف) گلوكوم با زاويه باريك ، آسم، هيپرتروفي پروستات، انسداد دستگاه گوارش يا دستگاه ادراري ـ تناسلي (اثرات ضد كولينرژيك دارو)، اختلالات تشنجي، هايپرتيروئيدي ـ هايپرتانسيون. ب) دارو ممكن است علائم تومور مغزي يا انسداد روده را پنهان سازد. دارو ممكن است باعث سركوب و اختلال در تواناييهاي فيزيكي و فكري CNS شود . بيمار مي بايست از انجام كارهايي كه نياز به هوشياري دارند مانند رانندگي و كار با ماشين آلات خودداري كند. |
| اشكال دارويي: اشكال دارويي: Tablet: 50mg |
| اطلاعات دیگر: طبقه بندي فارماكولوژيك: آنتي هيستامين مشتق اتانول آمين، آنتي‌كولينرژيك. طبقه بندي درماني: آنتي هيستامين (آنتاگونيست گيرنده H1)، ضد استفراغ و ضد سرگيجه حقيقي. طبقه بندي مصرف در بارداري: رده B ملاحظات اختصاصي علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامي ضد هيستامينها، رعايت موارد زير نيز توصيه مي شود: احتمال بروز خواب آلودگي با مصرف ديمن هيدرينات بسيار زياد است. تحمل نسبت به اثرات مضعف CNS معمولاً طي چند روز حاصل مي شود. به منظور جلوگيري از بيماري مسافرت، بيمار بايد دارو را 30 دقيقه قبل از مسافرت و مجدداً قبل از غذا و به هنگام خواب مصرف نمايد. مصرف طولاني مدت دارو ممكن است اثر ضد استفراغ آن را از بين ببرد. نكات قابل توصيه به بيمار به بيمار بياموزيد از انجام كارهاي خطرناك كه نياز به هوشياري دارند مانند رانندگي و كار با ماشين آلات خودداري كند. براي پيشگيري از بيماري مسافرت بيمار مي بايست دارو را 30 دقيقه قبل از حركت و بعد از آن قبل از هر غذا و خواب (هر 4 تا 6 ساعت) مصرف كند. مصرف در سالمندان: بيماران سالخورده معمولاً نسبت به عوارض جانبي هيستامين ها حساس تر بوده و بيش از جوانان در معرض سرگيجه ، تسكين، تحريك پذيري بيش از حد، خشكي دهان و احتباس ادرار قرار دارند. مصرف در كودكان: بيضرري مصرف اين دارو در نوزادان ثابت نشده است. شيرخواران و كودكان كوچكتر از شش سال ممكن است در معرض تحريك پذيري متناقض بيش از حد قرار گيرند. مصرف در شيردهي: ضد هيستامين ها نبايد در دوران شيردهي مصرف شوند. بسياري از اين داروها، مانند ديمن هيدرينات، در شير ترشح مي شوند و شيرخوار را در معرض تحريك پذيري غير معمول قرار مي دهند. شيرخواران زودرس (premature) بيشتر در معرض تشنجات قرار دارند. عوارض جانبي اعصاب مركزي: خواب آلودگي، سرگيجه، سردرد، تشنج، بي قراري، سوزش و ضعف دستان، گيجي و بي خوابي. قلبي ـ عروقي: طپش قلب ، كمي فشار خون، افزايش ضربان قلب، احساس فشار در سينه. چشم، گوش، حلق: تاري ديد، وزوز گوش، خشكي دهان و مجراي تنفسي ، دو بيني، احتقان بيني. دستگاه گوارش: يبوست، اسهال، بي اشتهايي، احساس ناراحتي در ناحيه بالاي معده (epigaster) تهوع و استفراغ. ادراري ـ تناسلي: احتباس ادرار. ريه: ضخيم و غليظ شدن ترشحات ريوي، ويزينگ. پوست: حساسيت به نور، راش و كهير. ساير عوارض: آنافيلاكسي. مسموميت و درمان تظاهرات باليني: ضعف CNS (رخوت، كاهش سطح هوشياري، آپنه، كلاپس قلبي ـ عروقي) يا تحريك CNS (بي خوابي ، توهمات، لرزش يا تشنج ). نشانه هاي ضدكولينرژيك، مانند خشكي دهان، برافروختگي پوست، مردمكهاي گشاد و ثابت و نشانه هاي گوارشي (بخصوص در كودكان). درمان: براي خارج ساختن محتويات معده، بايد آن را شستشو داد. داروهاي استفراغ آور ممكن است مؤثر نباشند. به منظور كنترل حملات تشنجي مي توان از ديازپام يا فنيتوئين استفاده كرد. درمان حمايتي است. |
ايونکس Sodium Polystyrene Sulfonate