موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) افت قند خون شديد.
بزرگسالان و کودکان بيش از 20 کيلوگرم: مقدار 1 ميلي‌گرم زير جلدي، عضلاني و يا وريدي تزريق مي‌گردد. اين مقدار را مي‌توان، در صورت لزوم، پس از 15 دقيقه تكرار كرد. در صورت پاسخ بيمار، بايد كربوهيدرات اضافي به بيمار داده شود.
کودکان زير 20 کيلوگرم: مقدار 5/0 ميلي‌گرم زير جلدي، عضلاني و يا وريدي تزريق مي‌گردد (يا mcg/kg 30-20). اين مقدار را مي‌توان، در صورت لزوم، پس از 15دقيقه تكرار كرد. در صورت پاسخ بيمار، بايد كربوهيدرات اضافي به بيمار داده شود.
ب) داروي كمك تشخيصي در آزمونهاي راديولوژيك شکم، دئودنوم و روده کوچک.
بزرگسالان: مقدار mg 2-1 عضلاني و يا 2-25/0 ميلي‌گرم وريدي قبل از شروع اعمال راديولوژيك جهت شل شدن شکم استفاده مي‌شود.

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
مصرف بيش از حد هپارين
بزرگسالان و كودكان: مقدار مصرف براساس آزمونهاي انعقادي خون، روش تزريق و زمان گذشته از از تزيرق هپارين تعيين مي‌شود اما معمولاً يك ميلي‌گرم به ازاي هر 100 واحد هپارين است. دارو بايد به آهستگي و طي 10 دقيقه تزريق وريدي شود. حداكثر مقدار مصرف 50 ميلي‌گرم هر 10 دقيقه است.

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) جلوگيري از التهاب خونريزي دهنده مثانه ناشي از ايفسفاميد.
مقدار مصرف روزانه بايد 60 درصد مقدار ايفسفاميد مصرفي محاسبه شود. پس از آن مقدار تعيين شده در سه مقدار مساوي تقسيم و به صورت يك جا تزريق مي‌شود؛‌ مقدار اول همزمان با تزريق ايفسفاميد، و مقادير بعدي چهار و هشت ساعت بعد از تزريق ايفسفاميد تجويز مي‌شوند.
يا 4 دوز منقسم را درست قبل از تجويز ايفسفاميد و سپس 4، 8 و 12 ساعت بعد از آن تزريق نمود و يا 4 دوز را بلافاصله قبل از ايفسفاميد و سپس 3، 6 و 9 ساعت بعد از آن تزريق نمود.
برنامه مصرف مسنا به اين صورت است كه به ازاي هر g/m2 2/1 ايفسفاميد، مقدار mg/m2 240 مسنا همزمان با تزريق ايفسفاميد و چهار و هشت ساعت بعد از آن مصرف مي‌شود.
يا دوز مسنا به صورت 100% ايفسفاميد محاسبه شود و يك دوز 20% تزريق يك جا و سپس دو دوز خوراكي (هر كدام 40%) دريافت نمايد. در برنامه‌هايي كه g/m2 2/1 ايفسفاميد استفاده مي‌شود، mg/m2 240 مسنا وريدي همزمان با مصرف ايفسفاميد و سپس mg/m2 480 پس از 2 و 6 ساعت تزريق مي‌شود.
انفوزيون وريدي مداوم مسنا به صورت 100% ميزان ايفسفاميد است و مي‌تواند در همان محلول مخلوط شود. انفوزيون مسنا تا مادامي كه ايفسفاميد تزريق مي‌شود ادامه دارد و مي‌توان انفوزيون مسنا را 24-8 ساعت بعد از اتمام ايفسفاميد ادامه داد (به دليل نيمه‌ عمر كوتاه مسنا).
ب) پروفيلاكسي در بيماراني كه در پيوند مغز استخوان سيكلوفسفاميد دريافت مي‌نمايند.
بزرگسالان: دوز سيكلوفسفاميد 60%-160% دوز سيكلوفسفاميد روزانه در 5-3 دوز منقسم و يا به صورت انفوزيون مداوم تزريق شود. يا در بيماراني كه mg/kg 60-50 سيكلوفسفاميد وريدي به مدت 4-2 دوز استفاده مي‌كنند، يك دوز بارگذاري از مسنا برابر mg/kg 10 وريدي داده شود و سپس يك انفوزيون مداوم 24 ساعته مسنا با دوز mg/kg 60 تجويز گردد.
اين رژيم درماني مسنا با هر دوز سيكلوفسفاميد داده شود و تا 24 ساعت بعد نيز ادامه يابد.

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) خنثي كردن كامل يا نسبي اثرات تسكين‌بخش بنزوديازپينها بعد از بيهوشي يا اعمال كوتاه تشخيصي.
بزرگسالان: ابتدا، مقدار 2/0 ميلي‌گرم طي 15 ثانيه تزريق وريدي شده، و در صورت عدم دستيابي به ميزان مطلوب هوشياري بعد از 45 ثانيه، مقدار مصرف تكرار مي‌شود. تجويز دارو هر يك دقيقه تكرار مي‌شود تا به مقدار تجمعي يك ميلي‌گرم برسد (مقدار اوليه به اضافه 4 مقدار بعدي). اكثر بيماران بعد از دريافت 1-6/0 ميلي‌گرم دارو پاسخ مي‌دهند. در صورت بروز دوباره تسكين، مي‌توان مقدار مصرف را بعد از 20 دقيقه تكرار كرد، اما در يك دوره نبايد بيش از يك ميلي‌گرم دارو تجويز شود و بيمار نبايد بيش از mg 3 در ساعت دارو دريافت كند.
ب) معالجه موارد مشكوك مصرف بيش از حد بنزوديازپين
بزرگسالان: ابتدا، مقدار2/0 ميلي‌گرم طي 30 ثانيه تزريق وريدي مي‌شود. در صورت عدم دستيابي به ميزان مطلوب هوشياري بعد از 30 ثانيه، مقدار 3/0 ميلي‌گرم طي 30 ثانيه تزريق مي‌شود. اگر پاسخ مناسب حاصل نشد، مقدار 5/0 ميلي‌گرم طي 30 ثانيه تجويز، و سپس هر دقيقه 5/0 ميلي‌گرم داده مي‌شود تا به مقدار تجمعي 3 ميلي‌گرم برسد.
اكثر بيماران كه بيش از حد بنزوديازپين مصرف كرده‌اند به 3-1 ميلي‌گرم دارو پاسخ مي‌دهند؛ بيماراني كه به طور نسبي به مقدار 3 ميلي‌گرم دارو پاسخ داده‌اند، به ندرت ممكن است به مقادير اضافي نياز داشته باشند. در 5 دقيقه اول نبايد بيش از 5 ميلي‌گرم تجويز شود. در صورت تداوم رخوت بعد از اين مقدار، بعيد به نظر مي‌رسد كه عامل آن بنزوديازپينها باشند. در صورت بروز دوباره رخوت، مي‌توان مقدار مصرف را بعد از 20 دقيقه تكرار كرد. اما در يك دوره نبايد بيش از يك ميلي‌گرم دارو تجويز شود، و بيمار نبايد بيش از 3 ميلي‌گرم در ساعت دريافت كند.

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) درمان مصرف بيش از حد آنتاگونيست‌هاي فوليک اسيد (متوترکسات، تري متوپريم يا پيريمتامين)
بزرگسالان و کودکان: مقدار معادل وزن آنتاگونيست، وريدي يا عضلاني تجويز مي‌شود. در موارد مصرف بيش از متوترکسات تا 75 ميلي گرم انفوزيون وريدي براي 12 ساعت و سپس 12 ميلي گرم هر 6 ساعت تا 4 دوز تجويز مي‌شود. براي پيشگيري از عوارض جانبي متوترکسات در دوزهاي معمول 12-6 ميلي گرم عضلاني هر 6 ساعت براي 4 دوز تجويز مي‌شود.
ب) جلوگيري از مسموميت ناشي از مصرف بيش از حد متوترکسات در درمان سرطان
بزرگسالان و کودکان: mg/m2 10 خوراکي، عضلاني يا وريدي هر 6 ساعت تا رسيدن سطح خوني متوترکسات به کمتر از mol/ml 05/0 مصرف مي‌شود.
پ) دفع اثرات سمّي متوترکسات مصرف شده در درمان پسوريازيس شديد
بزرگسالان و کودکان: مقدار 8-4 ميلي گرم دو ساعت بعد از مصرف متوترکسات تزريق عضلاني مي‌شود.
ت) درمان مسموميت خوني ناشي از درمان با پيريمتامين
بزرگسالان و کودکان: دوز کاملاً وابسته به بيمار بوده و بسته به مقدار آنتاگونيست فوليک اسيد و وضعيت باليني بيمار تجويز مي‌شود.
ث) جلوگيري از سميت ناشي از Trimetrexate زماني که براي درمان پنوموسيستيس کاريني تجويز مي‌شود.
بزرگسالان: mg/m2 20 خوراکي يا وريدي در عرض 5 الي 10 دقيقه هر 6 ساعت (دوز كلي روزانه mg/m2 80 ). در صورت مصرف خوراکي دوز را مطابق قرص‌هاي 25 ميلي گرمي تجويز کنيد. تا حداقل 72 ساعت بعد از آخرين دوز متوترکسات دارو را ادامه دهيد. بر مبناي پاسخ هماتولوژيک بيمار دوز را تنظيم کنيد.
ج) سرطان کولورکتال پيشرفته
بزرگسالان: mg/m2 200 تزريق آهسته وريدي طي 3 دقيقه به همراه mg/m2 37 فلورو اوراسيل روزانه براي 5 روز يا mg/m2 20 تزريق آهسته وريدي طي 3 دقيقه به همراه mg/m2 425، فلورواوراسيل براي 5 روز. کورس را مي‌توان هر 4 هفته براي دو دوره يا هر 5-4 هفته تا زماني که بيمار از اثرات سمّي کورس قبلي بهبود يابد تکرار کرد. دوز فلورواوراسيل را بر مبناي بيمار (فردي) تنظيم کنيد.
چ) درمان کم خوني‌هاي مگالوبلاستيک ناشي از کمبود فولات
بزرگسالان و کودکان: تا مقدار mg/day 1 تزريق عضلاني مي‌شود. طول مدت درمان به پاسخ خوني بيمار بستگي دارد.