وارفارین Warfarin sodium

          m.f 
            بازدید : 209
          سه شنبه 09 شهریور 1395
           نظرات (0)
        

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
آمبولي ريوي، ترومبوز وريد عمقي، انفاركتوس ميوكارد، بيماري روماتيسم قلبي همراه صدمه دريچة قلب، آريتمي دهليزي.
بزرگسالان: در ابتدا مقدار mg 5-2 از راه خوراکي يا وريدي و سپس روزانه تجويز مي‌شود. دوز مطلوب بر اساس PT و INR تعيين مي‌شود. مقدار معمول نگهدارنده mg/day 10-2 است.

موارد منع مصرف و احتياط:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: بارداري؛ خونريزي؛ بيماري‌هاي خونريزي دهنده؛ تمايل به خونريزي ناشي از زخمهاي باز؛ زخم گوارشي؛ بيماري شديد كبدي يا كليوي؛ هايپرتانسيون کنترل نشده؛‌ آندوكارديت باكتريايي تحت حاد؛ كمبود ويتامين K؛ سابقه جراحي اخير مغز، چشم يا طناب نخاعي (ممكن است خونريزي شديد بروز كند)؛ آنوريسم؛ کمبود اسيد آسکوربيک؛ سابقه نکروز ناشي از وارفارين؛ تهديد به سقط؛ اکلامپسي؛ پره اکلامپسي؛ بي‌حسي ناحيه‌اي يا بي‌حسي با بلوک لومبار؛ پلي سيتمي ورا؛ بيماراني که در آنها تست‌هاي تشخيصي يا اعمال جراحي درماني با خطر خونريزي غير قابل کنترل همراه است؛ بيماران سالمند، الکليک، سايکوتيک و ساير افرادي که امکان مراقبت کامل از آنها وجود ندارد.
موارد احتياط: دوران شيردهي، ديورتيكوليت، كوليت، هايپرتانسيون، بيماري خفيف تا متوسط كبدي يا كليوي، وجود درن (drainage tube) در هر حفره يا محلي از بدن، وجود کاتتر در مجاري يا عروق بدن، کمبود شناخته شده يا احتمالي پروتئين C يا S، بيماري عفوني يا اختلال فلور روده، تروما، زخم وسيع ناشي از جراحي، نارسايي قلبي، ديابت شديد، واسکوليت، مصرف همزمان NSAID‌ها، مواردي كه خطر خونريزي را افزايش مي‌دهد.

عوارض جانبي:
عوارض جانبي
اعصاب مرکزي: تب.
دستگاه گوارش: اسهال، استفراغ، كرامپ، تهوع، ملنا، استفراغ خوني، بي‌اشتهايي، التهاب دهان، زخمهاي دهاني.
ادراري ـ تناسلي: هماچوري.
خون: خونريزي (با مصرف مقدار زياد دارو).
کبدي: هپاتيت، زردي.
پوست: درماتيت، كهير، بثورات پوستي، نكروز،‌ ريزش مو، سندرم پنجه پاي ارغواني (purple toe syndrome).
ساير عوارض: افزايش ترشح اسيداوريک.
توجه: در صورت بروز علائم خونريزي يا تمايلات آلرژيك يا علائم نكروز پوست يا ساير بافتها، بايد مصرف دارو قطع شود.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: خونريزي داخلي يا خارجي يا نكروز پوستي در نواحي پر چربي، هماچوري (علامت شايع).
درمان: طولاني‌شدن بيش از حد زمان پروترومبين (PT) يا خونريزي خفيف قطع مصرف دارو را ضروري مي‌سازد. قطع يك يا دو نوبت مصرف در بعضي موارد كافي است؛ براي كنترل خونريزي مي‌توان از فيتوناديون (ويتامين K1 ) از راه خوراكي يا تزريق وريدي استفاده كرد. در خونريزي شديد، مي‌توان از پلاسماي تازة منجمد ( Fresh frozen plasma) يا خون كامل استفاده كرد. استفاده از فيتوناديون ممكن است با درمان ضد انعقادي بعدي تداخل كند.

تداخل دارويي:
تداخل دارويي
داروهاي خوراكي ضد انعقاد با بسياري از داروها تداخل دارند. بنابراين، هر تغييري در برنامه مصرف دارو، از جمله استفاده از فرآورده‌هاي دارويي بدون نسخه، احتياج به پيگيري دقيق دارد.
استامينوفن با دوز بيش از g 2 در روز و مصرف بيش از 2 هفته ممکن است خطر خونريزي ناشي از وارفارين را افزايش دهد.
داروهاي زير در مصرف همزمان با وارفارين ممکن است PT و INR را افزايش دهند:
آميودارون، استروئيدهاي آنابوليك، آندروژنها، كلرامفنيكل، مترونيدازول، سايمتيدين، كلوفيبرات، فنوفيبرات، جمفيبروزيل، لوواستاتين، سيمواستاتين، فرآورده‌هاي هورمون تيروئيد، ساليسيلاتها، استرپتوكيناز، اوروكيناز، کوتريموکسازول و ساير سولفوناميدها، آلوپورينول، دانازول، اريترومايسين، آزيترومايسين، گلوكاگون، هپارين، ضد قارچ‌هاي آزول، كينيدين، کينين، کپسيتابين، سلکوکسيب، سفالوسپورين‌ها، سيپروفلوکساسين و ساير فلوروکينولون‌ها، ديازوکسايد، فلوکستين، فلووکسامين، سرترالين، فلوتاميد، ايبوپروفن، کتوپروفن، واکسن آنفلوآنزا، ايزونيازيد، متي مازول، پروپيل تيواوراسيل، نئومايسين، امپرازول، پنتوکسي فيلين، پروپافنون، تاموکسيفن، تتراسايکلين‌ها، تيازيدها، ترامادول، ضد افسردگي‌هاي سه حلقه‌اي، ويتامين E، زفيرلوکاست و زايلوتون.
مصرف همزمان با اتاكرينيك‌اسيد، ايندومتاسين و مفناميك‌اسيد اثر ضد انعقاد وارفارين را افزايش مي‌دهد و موجب بروز تحريك شديد گوارشي مي‌شود؛ در صورت امكان از مصرف همزمان آنها خودداري شود.
مصرف همزمان با ريفامپين اثر ضد انعقاد وارفارين را به ميزان قابل ملاحظه‌اي كاهش مي‌دهد. از مصرف همزمان اين داروها اجتناب شود.
باربيتوراتها ممكن است تا چند هفته بعد از قطع مصرف، اثر ضد انعقاد وارفارين را مهار كنند؛ بعد از رفع اثر باربيتوراتها ممكن است خونريزي كشنده بروز كند. در صورت قطع مصرف باربيتوراتها، مقدار مصرف وارفارين بايد كاهش يابد.
مصرف همزمان با كاربامازپين، آتورواستاتين، مرکاپتوپورين، نفسيلين، اسپيرونولاکتون، ترازودون، سوکرالفيت، داروهاي خوراكي ضد بارداري، كورتيكواستروئيدها، گريزئوفولوين و ويتامين K ممكن است اثر ضد انعقاد وارفارين را كاهش دهد. بيمار بايد به‌دقت تحت نظر قرار گيرد.
وارفارين ممکن است سطح فني‌توئين و فنوباربيتال را افزايش دهد.
كلستيرامين در صورت مصرف همزمان با وارفارين، اثر ضد انعقاد آن را كاهش مي‌دهد. اين دارو بايد 6 ساعت پس از وارفارين مصرف شود.
الكل ممکن است اثر ضد انعقاد وارفارين را افزايش ‌دهد.
فرآورده‌هاي گياه جينکوبيلوبا (مثل Ginko TD و Ginkogol) و گياه جين سنگ (مثل Gincosan و Ginsana) ممکن است در مصرف همزمان با وارفارين، خطر خونريزي را افزايش دهند.
چاي سبز و ساير فرآورده‌هاي حاوي ويتامين K اثر وارفارين را کاهش مي‌دهند. مصرف اين مواد نبايد متغير باشد.

مکانيسم اثر:
مکانيسم اثر
اثر ضد انعقاد: وارفارين فعال شدن فاكتورهاي انعقادي II، VII، IX و X را كه در كبد ساخته مي‌شوند و به ويتامين K وابسته هستند، مهار مي‌كند. اين دارو هيچ تأثيري بر لختة تشكيل شده ندارد و نمي‌تواند آسيب‌ديدگي ناشي از ايسكمي را رفع كند. با اين وجود، وارفارين ممكن است از تشكيل بيشتر لخته، گسترش لخته‌هاي تشكيل شده و عوارض ثانوي ناشي از ترومبوز جلوگيري كند.

فارماكوكينتيك:
فارماكوكينتيك
جذب: از دستگاه گوارش به سرعت و به طور كامل جذب مي‌شود. در مصرف خوراکي، اثر دارو پس از 3-5/0 روز شروع شده و پس از 3 تا 4 روز به حداکثر مي‌رسد. مدت اثر دارو 5-2 روز مي‌باشد.
پخش: به ميزان زيادي به پروتئينهاي پلاسما، به خصوص آلبومين، پيوند مي‌يابد. از جفت عبور مي‌كند، ولي به‌نظر نمي‌رسد که در شير تجمع يابد.
متابوليسم: با هيدروكسيله شدن در كبد به متابوليتهاي غير فعال تبديل مي‌شود.
دفع: متابوليتهاي دارو از صفرا باز جذب و از طريق ادرار دفع مي‌شوند. نيمه‌ عمر داروي متابوليزه نشده 3-1 روز است. اثر درماني دارو بيشتر به حذف فاكتورهاي انعقادي بستگي دارد (نيمه‌ عمر فاكتور X، 40 ساعت است).

اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Tablet: 1, 2, 2.5, 3, 4,5, 6, 7.5, 10 mg

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: مشتق كومارين.
طبقه‌بندي درماني: ضد انعقاد.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده x
نام‌هاي تجاري: Apo - Warfarin
ملاحظات اختصاصي
1- زمان پروترومبين (PT) قبل از شروع درمان و هر روز در طول درمان اوليه براي تنظيم مقدار مصرف بايد تعيين شود.
2- مقدار مصرف براساس PT و INR تعيين مي‌شود. درمان معمولاً براي حفظ PT به ميزان 2-5/1 برابر حد طبيعي صورت مي‌گيرد.
3- استفاده از دوز سرشار بالا خطر خونريزي و ديگر عوارض را افزايش داده و اثربخشي دارو را سرعت نمي‌بخشد.
4- در بيماراني كه داروهاي ضد انعقاد خون مصرف مي‌كنند بايد در صورت اضافه كردن يا قطع مصرف هر داروي ديگر احتياط كامل رعايت شود. بعضي از داروها زمان انعقاد خون را تغيير مي‌دهند. تركيب داروها ممكن است موجب بروز خونريزي يا تشكيل مجدد ترومبوز شود.
5- در بيماران مبتلا به کمبود پروتئين C شناخته شده يا احتمالي، درمان همزمان با هپارين طي 4 تا 7 روز اول، خطر نکروز را کاهش مي‌دهد.
6- بيمار از نظر موارد زير بايد به طور مرتب معاينه شود: خونريزي از لثه، كبودي بر روي بازو و ساق پا، پتشي، خونريزي از بيني، هموپتيزي، ملنا، مدفوع سياه‌رنگ، هماچوري، استفراغ خوني، درد ناحيه كمر (ممكن است علامت خونريزي پشت صفاقي باشد)، تب و بثورات پوستي (ممكن است علامت ساير اختلالات شديد باشد).
نكات قابل توصيه به بيمار
1- دارو را طبق دستور پزشك و سر ساعت معين مصرف، و براي بررسي پيشرفت درمان، به طور مرتب به پزشك مراجعه كنيد.
2- در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو، به محض به ياد آوردن، آن را مصرف كنيد. در صورت عدم مصرف آن تا روز بعد، از دو برابر كردن مقدار مصرف بعدي خودداري كنيد. دو برابر كردن مقدار مصرف مي‌تواند موجب بروز خونريزي گردد. مقادير فراموش شده را به پزشك اطلاع دهيد.
3- كارت هويت پزشكي خود را كه امكان خونريزي خطرناك در آن قيد شده باشد همراه داشته باشيد و در صورت مراجعه به پزشك يا دندانپزشك، در مورد مصرف اين دارو به آنها اطلاع دهيد.
4- در صورت بروز كبودي و ساير علايم افزايش خونريزي و يا ساير اختلالات شديد، فوراً به پزشك اطلاع دهيد. افزايش خونريزي قاعدگي نيز ممكن است تنظيم مقدار مصرف را ضروري سازد.
5- از مصرف فرآورده‌هاي دارويي بدون نسخه حاوي آسپيرين، ساير ساليسيلاتها يا داروهايي كه ممكن است با داروي ضد انعقاد تداخل كنند و موجب افزايش يا كاهش فعاليت آن شوند، خودداري نماييد. قبل از قطع يا شروع مصرف هر دارويي با پزشك مشورت كنيد.
6- از مصرف مقادير زياد سبزيجات (كلم، كاهو، اسفناج) يا ماهي، جگر گوساله يا گوسفند، چاي سبز يا گوجه‌فرنگي در غذاي روزانه خودداري كنيد. اين غذاها حاوي ويتامين K هستند و تغيير مقادير مصرف روزانه آنها ممكن است اثر ضد انعقاد را به ميزان زيادي تغيير دهد.
7- مواظب كبودي يا بريده‌شدن پوست خود باشيد. به هنگام اصلاح صورت و مسواك زدن احتياط كنيد.
8- دارو را در ظرف مقاوم به نور و دماي اتاق نگهداري کنيد.
مصرف در سالمندان: بيماران سالخورده نسبت به اثرات ضد انعقاد خون دارو حساس تر هستند و خطر خونريزي در آنها افزايش مي‌يابد. اين امر ممكن است ناشي از تغيير مكانيسم‌هاي هموستاتيك يا کاهش عملكرد كبد يا كليه در اثر افزايش سن آنها باشد.
مصرف در كودكان: نوزادان ممكن است نسبت به اثر ضد انعقاد وارفارين (به دليل كمبود ويتامين K)‌ حساس تر باشند.
مصرف در بارداري: ممنوع است.
مصرف در شيردهي: به نظر نمي‌رسد که دارو در شير تجمع يابد. با احتياط مصرف شود.
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
وارفارين PT، INR و aPTT را افزايش مي‌دهد. اين دارو ممكن است موجب افزايش ALT و AST شود. همچنين، اين دارو موجب بروز نتايج منفي كاذب در تعيين غلظت سرمي تئوفيلين مي‌شود.