موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) عفونتهاي ناشي از ارگانيسمهاي حساس.
بزرگسالان: g 2-1 خوراکي به صورت منقسم در 2 تا 4 دوز.
کودکان بزرگتر از هشت سال: مقدار mg/kg/day 50-25 ، در مقادير منقسم، هر شش ساعت مصرف مي شود.
ب) عفونتهاي ساده پيشابراه ، گردن رحم يا رکتوم ناشي از کلاميد يا تراکوماتيس.
بزرگسالان: مقدار 500 ميلي گرم چهار بار در روز به مدت حداقل هفت روز مصرف مي شود.
پ) بروسلوز.
بزرگسالان: مقدار 500 ميلي گرم هر شش ساعت به مدت سه هفته همراه با يک گرم استرپتومايسين (از راه تزريق عضلاني) هر 12 ساعت در هفته اول و روزي يک بار در هفته دوم مصرف مي شود.
ت) گنوره ساده.
بزرگسالان: mg 500 خوراکي هر 6 ساعت براي 7 روز.
ث) سيفليس در بيماران بدون حساسيت به پني سيلين.
بزرگسالان و نوجوانان: mg 500 هر 6 ساعت براي 15 روز يا mg 500 هر 6 ساعت به مدت 30 روز اگر طول بيماري از يک سال بيشتر شده باشد.
ج) سيفليس در بيماران غير باردار حساس به پني سيلين.
بزرگسالان: مقدار 500 mg چهار بار در روز به مدت 14 روز مصرف مي شود.
چ) آکنه.
بزرگسالان و نوجوانان: ابتدا، مقدار 1000ـ500 ميلي گرم به‌صورت هر شش ساعت و سپس ، مقدار 500ـ125 ميلي گرم هر روز يا يک روز در ميان مصرف مي شود. تا زماني که ضايعات بهبود نيافته است و درمان کامل نشده دارو قطع نشود.
ح) بيماري Lyme.
بزرگسالان: mg 500-250 هر 6 ساعت براي 30ـ10 روز.
| موارد منع مصرف و احتياط: تداخل دارويي داروهاي آنتي اسيد حاوي آلومينيوم، کلسيم يا منيزيم و مسهل هاي حاوي منيزيم، به دليل تشکيل شلات، و غذاها و فرآورده‌هاي شير، آهن خوراکي و بيکربنات سديم ممکن است جذب تتراسيکلين را کاهش دهند. تتراسيکلين ممکن است اثر باکتري کش پني سيلين را خنثي کند، زيرا ممکن است رشد سلولي به دليل اثر متوقف کننده رشد باکتري مهار شود. پني سيلين ها بايد 3ـ2 ساعت قبل از تتراسيکلين مصرف شوند. مقدار مصرف داروهاي خوراکي ضد انعقاد در صورت مصرف همزمان با تتراسيکلين بايد کاهش يابد، زيرا اثر اين دارو افزايش مي يابد. همچنين، مقدار مصرف ديگوکسين نيز در صورت مصرف همزمان با تتراسيکلين بايد کاهش يابد، زيرا فراهمي زيستي ديگوکسين افزايش مي يابد. سايمتيدين مي تواند جذب گوارشي تتراسايکلين را کاهش دهد. همزمان استفاده نشود. تتراسايکلين مي تواند اثر داروهاي ضد بارداري را کاهش دهد. توصيه مي شود حين مصرف اين دارو، از يک روش جلوگيري ديگر نيز استفاده شود. غذا جذب دارو را کاهش مي دهد. دارو يک ساعت قبل و يا 2 ساعت بعد از مصرف لبنيات و غذا استفاده شود. |
| تداخل دارويي: اثر بر آزمايشهاي تشخيصي تتراسيکلين موجب حصول نتايج منفي کاذب در آزمونهاي ادرار (با استفاده از روش گلوکز اکسيداز) و موجب افزايش کاذب نتايج آزمونهاي فلورومتريک براي اندازه گيري کاتکول آمين هاي ادرار مي شود. تتراسيکلين ممکن است موجب افزايش غلظت BUN، آنزيم‌هاي کبدي و ائوزينوفيل‌ها شود. هم چنين مي تواند باعث کاهش نوتروفيل‌ها و پلاکتها گردد. |
| مکانيسم اثر: مکانيسم اثر اثر ضد باکتري: تتراسيکلين باکتريواستاتيک است. اين دارو به طور برگشت پذير به واحدهاي ريبوزومي پيوند يافته و ساخت پروتئين باکتري را مهار مي کند. طيف اثر اين دارو عبارت است از بيماري از ارگانيسم هاي گرم منفي و گرم مثبت، ميکوپلاسما، ريکتريا، کلاميديا و اسپيروکتها. اين دارو بر بروسلوز، گلاندرز، عفونت ناشي از مايکوپلاسما پنومونيه (در اين مورد بعضي از پزشکان اريترومايسن را ترجيح مي دهند)، لپتوسپيروز، مراحل اوليه بيماري لايم ( Lyme)، عفونتهاي ناشي از ريکتزيا (از جمله تب دانه دار کوههاي راکي، تب Q، تب تيفوسي) و عفونتهاي کلاميديايي مؤثر است. تتراسيکلين جانشين پني سيلين در درمان عفونت ناشي از نيسريا گونروه آ است. اما در مناطقي که ميزان مقاومت بالاست بايد داروهاي ديگري جايگزين شوند. فارماکوکينتيک جذب: حدود 80ـ75 درصد تتراسيکلين بعد از مصرف خوراکي جذب مي شود. حداکثر غلظت سرمي دارو طي 4ـ2 ساعت حاصل مي شود. غذا يا فرآورده‌هاي شير به طور قابل توجهي جذب خوراکي اين دارو را کاهش مي دهند. پخش: به طور گسترده در بافتها و مايعات بدن، از جمله مايعات سينويال، جنب، پروستات و مني، ترشحات نايژه‌اي، بزاق و مايع زلاليه انتشار مي يابد. ميزان نفوذ اين دارو به مايع مغزي ـ نخاعي (CSF) بسيار کم است. از جفت عبور مي کند. حدود 67ـ20 درصد به پروتئين پيوند مي يابد. متابوليسم: متابوليزه نمي شود. دفع: عمدتاً به صورت تغيير نيافته در ادرار و از طريق فيلتراسيون گلومرولي دفع مي شود. نيمه عمر پلاسمايي اين دارو در بزرگسالان داري کليه سالم 12ـ6 ساعت است. مقداري از دارو در شير ترشح مي شود. تنها مقادير بسيار کمي از آن از طريق همودياليز يا دياليز صفاتي از بدن خارج مي شود. |
| فارماكوكينتيك: موارد منع مصرف و احتياط موارد منع مصرف : حساسيت مفرط شناخته شده نسبت به هر يک از تتراسيکلين ها. موارد احتياط : کاهش عملکرد کليه يا کبد، نيمه دوم بارداري ، کودکان زير 8 سال. |
| اشكال دارويي: اشكال دارويي: Capsule: 250mg |
| اطلاعات دیگر: طبقه‌بندي فارماكولوژيك: تتراسايکلين. طبقه‌بندي درماني: آنتي بيوتيک. طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده D ملاحظات اختصاصي علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامي تتراسيکلين ها، رعايت موارد زير نيز توصيه مي شود: 1ـ رشد بيش از حد ارگانيسمهاي غيرحساس بايد بررسي شود. علائم بروز عفونت ثانويه باکتريايي و قارچي در بيمار ارزيابي شود. زبان بيمار از نظر بروز علائم عفونت مونيليايي بررسي گردد. رعايت بهداشت دهان اهميت بسيار دارد. در صورت بروز عفونت ثانويه، بايد مصرف دارو قطع شود. علائم حياتي، بخصوص درجه حرارت بدن بيمار ، به دقت پيگيري شود. 2ـ بروز اسهال که ممکن است ناشي از تحريک موضعي يا عفونت ثانويه باشد، بايد پيگيري شود. 3ـ در مصرف دارو به طور نادر pseudotumor cerebri مشاهده گرديده است. 4ـ مصرف اين دارو در کودکان باعث هيپرپيگمانتاسيون بافتها، هيپوپلازي و تغيير رنگ دائمي دندان گرديده است. در سنين زير 8 سال استفاده نشود. مصرف در شيردهي: تتراسيکلين در شير ترشح مي شود و نبايد در دوران شيردهي مصرف شود. عوارض جانبي اعصاب مرکزي: سرگيجه، سردرد، زيادي فشار داخل جمجمه. پوست: بثورات ماکولي پاپولي و اريتماتو، کهير، حساسيت به نور، افزايش پيگمانتاسيون، تغيير رنگ ناخنها و دندانها. دهان: گلودرد، التهاب زبان. دستگاه گوارش: بي اشتهايي، ناراحتي اپي گاستر، تهوع، استفراغ، اسهال، التهاب مخلوط دهان، آنتروکوليت، جارحات التهابي در ناحيه مقعدي ـ تناسلي، اختلال در بلع، ازوفاژيت. خون: نوتروپني، ائوزينوفيلي، ترومبوسيتوپني. تنفسي: ايست تنفسي. ساير عوارض: واکنش‌هاي آنافيلاکتوئيد، تغيير رنگ دائمي دندان، تأخير در رشد استخوان (در مصرف کودکان زير 8 سال)، واکنش‌هاي حساسيتي، status asthmaticus. مسموميت و درمان تظاهرات باليني: معمولاً محدود به دستگاه گوارش هستند. درمان: در صورتي که بيش از چهار ساعت از بلع دارو نگذشته باشد. مي توان از تجويز داروهاي آنتي اسيد يا تخليه محتويات معده يا شستشوي معده استفاده کرد. |
ايونکس Sodium Polystyrene Sulfonate