موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
نارسايي احتقاني قلب (CHF)، فيبريلاسيون و فــلوتر دهليـزي، تاكيكاردي دهليزي ناگهاني.
بزرگسالان: براي ديژيتاليزاسيون سريع ابتدا، مقدار mg/day 1- 0.5 در مقادير منقسم 2 الي 4 دوز از راه خوراكي يا تزريق وريدي مصرف مي شود. مقدار نگهدارنده mg/day 0.125-0.5 (به طور متوسط 0.25 ميلي گرم) از راه خوراكي يا تزريق وريدي است. براي درمان آريتمي، بر اساس پاسخ بيمار، مقادير زيادتري تجويز ميشود. براي ديژيتاليزاسيون آهسته 0.125 الي 0.5 ميلي گرم در روز براي 5 الي 7 روز، دوز نگهدارنده 0.125 الي 0.5 ميلي گرم در روز است.
شكل خوراكي
كودكان بزرگتر از 10 سال: mcg/kg 15-10 خوراكي در عرض 24 ساعت در دوزهاي منقسم بيش از 2 بار و ترجيحاً هر 6 الي 8 ساعت. دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز كلي ذكر شده است.
كودكان بين 5 الي 10 سال: mcg/kg 35-20 خوراكي در عرض 24 ساعت در دوزهاي منقسم بيش از 2 بار و ترجيحاً هر 6 الي 8 ساعت دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز كلي ذكر شده است.
كودكان بين 2 الي 5 سال: mcg/kg 40-30 خوراكي در عرض 24 ساعت در دوزهاي منقسم بيش از 2 بار و ترجيحاً هر 6 الي 8 ساعت. دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز كلي ذكر شده است.
کودکان بين 1 ماه تا 2 سال : mcg/kg 60-35 خوراكي در عرض 24 ساعت در دوزهاي منقسم بيش از 2 بار و ترجيحاً هر 6 الي 8 ساعت. دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز كلي ذكر شده است.
نوزادان كوچكتر از 1 ماه: mcg/kg 35-25 خوراكي در عرض 24 ساعت در دوزهاي منقسم بيش از 2 بار و ترجيحاً هر 6 الي 8 ساعت. دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز كلي ذكر شده است.
نوزادان نارس: mcg/kg 30-20 خوراكي در عرض 24 ساعت در دوزهاي منقسم بيش از 2 بار و ترجيحاً هر 6 الي 8 ساعت. دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز كلي ذكر شده است.
شكل تزريقي
بزرگسالان: براي ديژيتاليزاسيون سريع 0.4 الي 0.6 ميلي گرم ابتدا به صورت وريدي و سپس 0.1 الي 0.3 ميلي گرم وريدي هر 8 ساعت تا يك روز. براي ديژيتاليزاسيون آهسته دوز نگهدارنده را به مدت 7 الي 22 روز تجويز نماييد تا سطح سرمي مورد نظر بدست آيد. دوز نگهدارنده 0.1250 الي 0.5 ميلي گرم وريدي در روز در يك يا دو دوز منقسم است.
كودكان: براي ديژيتاليزه كردن برحسب سن دوز متفاوت است و مي بايست دوز را در 3 يا تعداد بيشتر در عرض 24 ساعت اول منقسم نمود دوز اوليه مي بايست 50 درصد دوز كلي باشد و دوزهاي بعدي بايست هر 4 الي 8 ساعت در حد تحمل بيمار تجويز شود.
كودكان بزرگتر از 10 سال: براي ديژيتاليزاسيون سريع mcg/kg 12-8 وريدي در عرض 24 ساعت، كه به صورت دستور ذكر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز كلي است كه يك بار در روز تجويز مي شود.
كودكان بين 5 الي 10 سال: براي ديژيتاليزاسيون سريع mcg/kg 30-15 وريدي در عرض 24 ساعت كه به صورت دستور ذكر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز كلي است كه يك بار در روز تجويز ميشود.
کودکان بين 2 الي 5 سال: براي ديژيتاليزاسيون سريع mcg/kg 35-25 وريدي در عرض 24 ساعت که به صورت دستور ذکر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز کلي است که 2 الي 3 بار در روز تجويز مي شود.
کودکان بين 1 ماه تا 2 سال: براي ديژيتاليزاسيون سريع mcg/kg 50-30 وريدي در عرض 24 ساعت که به صورت دستور ذکر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز كلي است كه يك بار در روز تجويز ميشود.
نوزادان کوچکتر از 1 ماه: براي ديژيتاليزاسيون سريع mcg/kg 30-20 وريدي در عرض 24 ساعت که به صورت دستور ذکر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز کلي است که 2 الي 3 بار در روز تجويز مي شود.
نوزادان نارس: براي ديژيتاليزاسيون سريع mcg/kg 25-15 وريدي در عرض 24 ساعت که به صورت دستور ذکر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بين 25 الي 35 درصد دوز کلي است که 2 الي 3 بار در روز تجويز مي شود.
نکته: به طور کلي زماني که دوز خوراکي يا عضلاني به شکل وريدي تبديل ميشود، مي بايست 20 الي 25 درصد از دوز دارو کاسته شود.
تنظيم دوز در نارسايي کليه
در ml/min 50-10 Clcr، 25 الي 75 درصد دوز را بسته به نياز هر 36 ساعت تجويز کنيد.
در ml/min 10> Clcr، ده الي 25 درصد دوز را هر 48 ساعت تجويز کنيد.
دوز ابتدايي در بيماران مبتلا به نارسايي انتهايي کليه 50 درصد کاهش يابد.
دارو توسط دياليز برداشته نمي شود.
تنظيم دوز در اختلالات تيروئيدي
بيماران هايپوتيروئيدي نسبت به گليکوزيدهاي قلبي بسيار حساسند، در صورتي که بيماران هايپرتيروئيدي نياز به دوز بيشتري دارند.
روش تجويز
تزريق عضلاني: در هر تزريق و در هر محل بيش از 2 سي سي تزريق نكنيد ممكن است باعث درد شديد شود.
تزريق وريدي: تزريق وريدي مي تواند بدون رقيق سازي و يا با رقيق كردن با محلول دكستروز 5% يا نرمالسالين صورت گيرد. اگر رقيق سازي با كمتر از 4 برابر محلول صورت گيرد ممكن است رسوب به وجود آيد. آرام و در عرض بيش از 5 دقيقه تزريق كنيد.
مكانيسم اثر
اثر اينوتروپيك: اثر ديگوگسين بر روي ميوكارد وابسته به مقدار مصرف و شامل مكانيسم هاي مستقيم و غيرمستقيم است. اين دارو نيرو و سرعت انقباضي ميوكارد، دوران تحريك ناپذيري گره دهليزي ـ بطني (AV node) و مقاومت كل محيطي را به طور مستقيم افزايش مي دهد. همچنين با مصرف مقادير زيادتر، جريان سمپاتيك را نيز افزايش مي دهد. ديگوكسين به طور غير مستقيم فعاليت گره سينوسي ـ دهليزي ( SA node) را كم كرده و سرعت انتقال به گره AV را طولاني مي كند. در بيماران مبتلا به CHF، نيروي انقباضي و برونده قلبي را افزايش مي دهد و تخليه سيستوليك را بهبود مي بخشد و اندازه قلب را در حالت دياستولي كاهش مي دهد.
همچنين اين دارو فشار نهايي دياستولي بطن و به دنبال آن فشار ريوي و فشار وريدي سيستميك را كاهش مي‌دهد. اين دارو همچنين با افزايش قدرت انقباضي ميوكارد و برون ده قلبي به طور انعكاسي تونيسيته سمپاتيك را در CHF كاهش مي دهد، اين امر اثر تنگ كننده عروق دارو را جبران كرده و بنابراين مقاومت كل محيطي را كاهش مي دهد. همچنين، اين دارو ضربان افزايش يافته قلب را كاهش مي دهد و سبب ديورز در بيماران مبتلا به ادم مي شود.
اثر ضد آريتمي: آهسته شدن ضربان قلب ناشي از ديگوگسين در بيماراني كه CHF ندارند قابل اغماض است و عمدتاً ناشي از اثرات عصب واگ (كولينرژيك) و سمپاتوليتيك بر روي گره SA است. با اين وجود، با مصرف مقادير سمي، آهسته شدن ضربان قلب ناشي از كاهش مستقيم فعاليت خودكاري گره SA است. مقادير درماني اين دارو اثر كمي بر روي پتانسيل عمل دارند، اما مقادير سمي، خودكاري (دپولاريزاسيون خود به خود دياستوليك) تمام نواحي قلب، بجز گره SA، را افزايش مي دهد.
| موارد منع مصرف و احتياط: تداخل دارويي مصرف همزمان با ضد اسيدهاي حاوي منيزيم و آلومينيم، مسالامين و سولفاسالازين جذب خوراكي ديگوگسين را كاهش مي دهد. كلستيرامين نيز ممكن است با پيوند به ديگوگسين در دستگاه گوارشي، جذب آن را مختل سازد. ممكن است اثرات ديگوگسين را مهار كند و باعث افزايش حذف ديگوگسين شود. اثرات درماني را مانيتور نماييد. آنتي کولينرژيک‌ها باعث افزايش جذب دارو مي شوند بيمار را از نظر غلظت خوني و بروز علائم مسموميت مانيتور نماييد. كليستيرامين و متوكلوپراميد ممكن است باعث كاهش جذب دارو شوند بين 1.5 الي 2 ساعت فاصله بين مصرف قرار دهيد. اي تراكونازول، اريترومايسين، كلاريترومايسين، پروپافنون و ريتوناوير ممكن است غلظت ديگوگسين را افزايش دهند. بيمار را از نظر علائم مسموميت مانيتور كنيد. غذاهاي حاوي فيبر بالا ممكن است جذب دارو را كاهش دهند. توصيه كنيد دارو با غذاهاي پرفيبر استفاده نشود. مصرف همزمان با داروهاي سمي براي سلول (Cytotoxic) يا پرتودرماني ممكن است جذب ديگوگسين را در صورتي كه مخاط روده آسيب ديده باشد، كاهش دهد (در چنين مواردي، مصرف شكل الگزير اين دارو توصيه ميشود). مصرف همزمان با آميودارون، نيفديپين، وراپاميل، كينيدين يا ديلتيازم ممكن است غلظت سرمي ديگوگسين را افزايش داده و بيمار را مستعد مسموميت با اين دارو كند. مصرف همزمان با داروهاي قلبي مؤثر بر انتقال الكتريكي گره AV (مانند پروكائين آميد، پروپرانولول و وراپاميل) ممكن است موجب بروز اثرات تجمعي در قلبي شود. ECG و علائم حياتي را مانيتور نماييد. مصرف همزمان با داروهاي مقلد سمپاتيك (مانند افدرين، اپينفرين و ايزوپروترنول) يا آلكالوئيدهاي روولفيا ممكن است خطر بروز آريتمي را افزايش دهد. مصرف همزمان با آنتي بيوتيكها ممكن است با فلورباكتريايي روده كه موجب تشكيل محصولات غيرفعال در دستگاه گوارش مي شوند، تداخل كند و فراهمي زيستي ديگوگسين را افزايش داده و به دنبال آن، غلظتهاي سرمي اين دارو را بالا ببرد. مصرف همزمان با فرآورده هاي تزريقي كلسيم ممكن است موجب اثرات سينرژيك دارو و بروز ناگهاني آريتمي گردد. از تزريق همزمان کلسيم خودداري کنيد. مصرف همزمان با داروهاي تغيير دهنده الكتروليتهاي بدن ممكن است غلظت سرمي الكتروليتها را كاهش يا افزايش دهد و زمينه را براي مسموميت با ديگوگسين فراهم سازد. به عنوان مثال، داروهاي مدر مانند اتاكرينيك اسيد و فوروزمايد ممكن است موجب کاهش پتاسيم و کاهش منيزيم خون شوند، تيازيدها ممکن است موجب زيادي كلسيم خون گردند. آريتمي هاي كشنده قلبي ممكن است بروز كنند. آمفوتريسين B، كورتيكواستروئيدها، كورتيكوتروپين و مسهل ها و سديم پلياستيرنسولفونات سبب تخليه يا کاهش پتاسيم بدن شده و احتمالاً موجب مسموميت با ديگوگسين مي شوند. گلوكاگون مقادير زياد دكستروز و انفوزيون دكستروز ـ انسولين مقدار پتاسيم خارج سلولي را كاهش مي‌دهد و احتمالاً به مسموميت با ديژيتال منجر مي شود. مصرف همزمان با سوكسينيلكولين ممكن است با تشديد اثرات ديگوگسين سبب بروز ناگهاني آريتمي قلبي شود. |
| تداخل دارويي: عوارض جانبي اعصاب مركزي: خستگي، ضعف عمومي، آشفتگي، توهمات، سردرد، كسالت، سرگيجه، سرگيجه حقيقي، استوپور، پارستزي. قلبي ـ عروقي: شايع ترين آريتمي ها اختلالات هدايتي قلب با يا بدون بلاك قلبي، PVC و آريتمي هاي فوق بطني هستند كه ممكن است باعث تشديد نارسايي قلبي و افت فشار خون شوند. چشم: ديدن هاله هايي به رنگ زرد تا سبز در اطراف اجسام، تاري ديد، مشاهده جرقههاي نوراني (light Flashes) ترس از نور، دو بيني. دستگاه گوارش: بي اشتهايي، استفراغ، اسهال، درد شكم . توجه : در صورت بروز علائم مسموميت با ديژيتال (تهوع، استفراغ، آريتمي)، بايد مصرف دارو قطع شود. مسموميت و درمان تظاهرات باليني: عمدتاً به صورت واكنشهاي قلبي، CNS و دستگاه گوارش مي‌باشد. مسموميت شديد ممكن است موجب زيادي پتاسيم خون شود كه مي تواند به سرعت ايجاد شده و به تظاهرات مخاطره آميز قلبي منجر شود. علائم قلبي مسموميت با ديگوگسين ممكن است با يا بدون ساير علائم مسموميت و معمولاً پيش از آنها بروز كند. از آنجايي كه اثرات سمي قلبي دارو مي تواند به صورت تظاهرات بيماري قلبي نيز بروز كند، تعيين آنكه اين اثرات ناشي از بيماري قلبي يا مسموميت با ديگوگسين است، ممكن است مشكل باشد. ديگوگسين تقريباً موجب بروز انواع آريتميها شده است، انواع مختلف آريتميها ممكن است در يك بيمار بروز كنند. بيماراني كه به مسموميت مزمن با ديگوگسين دچار هستند، معمولاً آريتمي بطني و يا اختلال در انتقال الكتريكي گره AV دارند. ميزان مرگ و مير در اثر تاكيكاردي بطني ناشي از ديگوكسين زياد است، زيرا ممكن است فيبريلاسيون بطني يا آسيستول بروز كنند. درمان: در صورت شك به مسموميت با ديگوگسين، مصرف دارو بايد قطع و غلظت سرمي دارو اندازه گيري شود. معمولاً شش ساعت لازم است تا غلظت دارو در بافت و پلاسما برابر شود، در صورتي كه غلظت پلاسمايي دارو زودتر اندازه گيري شود، ممكن است غلظت بالاتري را نشان دهد، زيرا دارو هنوز در بافتها انتشار نيافته است. اقدامات درماني ديگر عبارتند از واداشتن فوري بيمار به استفراغ، شستشوي معده و تجويز ذغال فعال براي كاهش جذب داروي باقيمانده در روده، مصرف مقادير مكرر ذغال فعال (مثلاً، 50 گرم هر شش ساعت) ممكن است به كاهش بيشتر جذب دارو، بخصوص آن مقدار از دارو كه وارد چرخه كبدي ـ رودهاي شده است، كمك كند. بعضي از پزشكان، در صورتي كه ديگوگسين به تازگي مصرف شده باشد، كلستيرامين تجويز مي كنند. با اين وجود، در صورت مخاطره‌آميز بودن مسموميت دارويي، مصرف آن مفيد نخواهد بود. در صورت هرگونه تداخل دارويي احتمالي، مصرف داروهاي ديگر بايد قطع شود. آريتمي بطني را مي توان با تزريق وريدي پتاسيم (مقادير مصرف جانشين شونده در بيماراني كه دچار بلوك قابل توجه گره AV هستند، توصيه نمي‌شود)، تزريق وريدي فني توئين، تزريق وريدي ليدوكائين يا تزريق وريدي پروپرانولول درمان كرد. تاكي آريتمي بطني مقاوم ممكن است با overdrive pacing كنترل گردد. پروكائين آميد ممكن است براي درمان آريتميهاي بطني كه به درمانهاي بالا پاسخ نمي‌دهند، به كار رود. در بلوك شديد گره AV، آسيستولي و براديكاردي قابل توجه سينوسي با منشأ هموديناميك، مصرف آتروپين ضربان طبيعي را بر مي گرداند. تجويز آنتيبادي اختصاصي ديگوگسين درمان تازه و نويدبخشي براي مسموميت مخاطره آميز با ديگوگسين است. هر 40 ميلي گرم از ديگوگسين ايمون Fab (آنتي بادي اختصاصي ديگوگسين) با تقريباً 0.6 ميلي گرم ديگوگسين موجود در جريان خون پيوند مي يابد. اين كمپلكس، پس از تشكيل، از طريق ادرار دفع ميشود و غلظت سرمي ديگوگسين را سريعاً كاهش داده و بنابراين، غلظت قلبي دارو را كم مي كند. |
| مکانيسم اثر: فارماكوكينتيك جذب: با مصرف قرص يا الگزير، 85-60 درصد داروي مصرفي جذب ميشود. با تزريق عضلاني، حدود 80 درصد آن جذب مي گردد. با مصرف خوراكي، زمان شروع اثر دارو طي 30 دقيقه تا دو ساعت و حداكثر اثرات آن طي 8-2 ساعت روي مي دهد. با تزريق عضلاني، زمان شروع اثر دارو طي 30 دقيقه و حداكثر اثرات آن طي 6-4 ساعت بروز مي كند، با تزريق وريدي، اثر آن طي 30-5 دقيقه شروع و حداكثر اثرات دارو طي 4-1 ساعت حاصل مي شود. پخش: به طور گسترده در بافتهاي بدن انتشار مي يابد. بالاترين غلظت دارو در قلب، كليه، روده، معده، کبد و عضلات استخواني يافت مي شود. پايين‌ترين غلظت دارو در مغز و پلاسما است. دارو هم از سد خوني : مغزي و هم از جفت عبور مي كند. غلظت سرمي آن در مادر و جنين به هنگام تولد با هم برابر است. حدود 30-20 درصد به پروتئينهاي پلاسما پيوند مي يابد. غلظت درماني معمول و پايدار اين دارو در سرم 2-0.5 نانوگرم در ميلي ليتر است. در درمان تاكي آريتمي دهليزي، ممكن است غلظت سرمي بيشتري (4-2 نانوگرم در ميلي گرم) لازم باشد. به دليل نيم عمر طولاني دارو دستيابي به غلظت سرمي پايدار دارو ممكن است هفت روز يا بيشتر (بر اساس عملكرد كليوي بيمار) طول بكشد. نشانه هاي سمي دارو ممكن است با مقادير درماني معمول ديگوگسين بروز كند. با اين وجود، اين نشانه ها با غلظتهاي بيش از 2.5 نانوگرم در ميلي ليتر شايع تر و وخيم تر هستند. متابوليسم: در اكثر بيماران، مقادير كمي از دارو ظاهراً در كبد و روده و به وسيله باكتريها متابوليزه مي شود. اين متابوليسم متغير بوده و ممكن است در بعضي از بيماران قابل توجه باشد. مقداري از دارو وارد چرخه كبدي ـ روده اي (البته، به طور متغير) مي شود. متابوليتها فعاليت قلبي بسيار كمي دارند. دفع: بيشترين مقدار مصرف شده دارو به صورت تغييرنيافته از طريق كليه دفع مي شود. بعضي از بيماران مقدار قابل توجهي از داروي متابوليزه شده يا كاهش يافته را دفع مي كنند. در بيماران مبتلا به نارسايي كليوي، دفع صفراوي اهميت بيشتري پيدا مي كند. نيم عمر نهايي دارو در بيماران داراي كليه سالم 40-30 ساعت است و در بيماراني كه كليه آنها فعاليتي ندارند، نيم عمر به حداقل چهار روز افزايش مي يابد. |
| فارماكوكينتيك: موارد منع مصرف و احتياط موارد منع مصرف: فيبريلاسيون بطني (ممكن است موجب آريتمي شود)، مسموميت با ديگوگسين، حساسيت مفرط نسبت به دارو. تاكيكاردي بطني كه ناشي از نارسايي قلبي نباشد. موارد احتياط فراوان (اگر عدم تجويز ممكن نباشد) : تنگي ايديوپاتيك زير آئورتي ناشي از هيپرتروفي ( IHSS) (ممكن است موجب افزايش انسداد راه خروجي بطن چپ شود)، بلوك ناقص دهليزي ـ بطني در بيماراني كه ضربان ساز مصنوعي ندارند بخصوص در سندرم استوكس ـ آدامز (ممكن است سبب پيشرفت يا بلوك كامل AV شود)، سندرم سينوس كاروتيد داراي حساسيت مفرط (ديگوگسين جريان عصبي واگ را افزايش مي دهد و ماساژ سينوس كاروتيد موجب فيبريلاسيون بطني در بيماراني ميشود كه گليكوزيدهاي قلبي مصرف كرده اند)، سندرم ولف ـ پاركينسون ـ وايت (W-P-W) (احتمال بروز آريتمي كشنده بطني وجود دارد)، بيماري گره سينوسي (مانند سندرم sick sinus) (ممكن است بلوك SA يا براديكاردي سينوسي را تشديد كند)، بيماري شديد ريوي، هيپوكسي، ميگز ادم، انفاركتوس حاد ميوكارد، نارسايي شديد قلبي، ميوكارديت حاد، ساير آسيبهاي وارد شده به ميوكارد (خطر آريتمي در اين گونه موارد افزايش مي يابد)، پريكارديت مزمن محدودكننده بيماران مبتلا به اين بيماري (ممكن است به اين دارو پاسخ مطلوبي ندهند)، تاكيكاردي بطني يا انقباضات مكرر نارس بطني (مخصوصاً اگر اين آريتميها ناشي از نارسايي قلبي نباشند) (ممكن است موجب آريتمي شود)، حالات برونده كم قلبي ناشي از تنگي دريچه قلب، پريكارديت مزمن، يا بيماري مزمن قلبي ريوي ( corpulmonale) (ممكن است با كاهش ضربان قلب، موجب كاهش برونده قلبي شود)، مواردي كه حساسيت قلبي به ديژيتال را افزايش مي دهند، از جمله كمي پتاسيم خون، بيماري مزمن ريوي و كمي حاد اكسيژن خون. موارد احتياط: تزريق وريدي ديگوگسين در بيماران مبتلا به زيادي فشار خون (ممكن است فشار خون را به طور گذرا افزايش دهد). |
| اشكال دارويي: اشكال دارويي: Tablet: 0.25 mg Injection: 0.25 mg/ml, 2ml Drop: 0.5 mg/ml Elixir: 0.05 mg/ml |
| اطلاعات دیگر: طبقه بندي فارماكولوژيك: گليكوزيد قلبي. طبقهبندي درماني: ضد آريتمي، اينوتروپيك (گليكوزيد ديژيتال). طبقهبندي مصرف در بارداري: رده C نام‌هاي تجاري: Digoxin - Richter, Lanoxin ملاحظات اختصاصي قبل از مصرف اولين مقدار دارو، بايد تعداد ضربان قلب، فشارخون و غلظت سرمي الكتروليتها تعيين گردد. قبل از تجويز مقادير سرشارکننده گليكوزيدهاي قلبي بايد در مورد مصرف اين داروها طي 3-2 هفته قبل از بيمار سوال كرد. مقادير مصرف سرشار دارو در 24 ساعت اول تقسيم شود، مگر آنكه وضعيت باليني بيمار اجازه چنين كاري را ندهد. مقدار مصرف دارو بايد بر اساس وضعيت باليني و كاركرد بيماري تنظيم گردد. وضعيت الكتروكارديوگرام و غلظت سرمي ديگوگسين، كلسيم، پتاسيم، منيزيم بايد پيگيري شوند. غلظت درماني ديگوگسين در سرم 2-0.5 نانوگرم در ميلي ليتر است. قبل از بروز كمي پتاسيم خون، بايد اقدامات حمايتي براي جايگزيني آن به عمل آيد. حالات باليني بيمار بايد پيگيري شود. نبض بيمار بايد به دقت تمام اندازه گيري شود. تغييرات قابل توجه (افزايش يا كاهش ناگهاني ضربان قلب، كمبود نبض، ضربانهاي نامنظم قلب و بخصوص منظم شدن ريتمهاي نامنظم سابق) بايد تحت نظر گرفته شود. فشار خون بيمار كنترل شده و در صورت وقوع تغييراتي در EKG تمام ليدهاي قلبي بيمار (12 ليد) گرفته شود. جذب گوارشي اين دارو در بيماران مبتلا به CHF، بخصوص نارسايي قلب راست، ممكن است كاهش يابد. در صورت مصرف همزمان ديگوگسين با آميودارون، نيفديپين، وراپاميل يا كينيدين، مقدار مصرف ديگوگسين بايد كاهش يابد و غلظت سرمي دارو تعيين شود. همچنين، بيمار از نظر امكان بروز علائم و نشانه هاي مسموميت با ديگوگسين به دقت بررسي گردد. در صورت شك به مسموميت با ديگوگسين، بايد غلظت سرمي آن اندازه گيري شود. از آنجايي كه ديگوگسين ممكن است زمينه آسيستول را بعد از دادن شوك الكتريكي به قلب فراهم كند، اكثر پزشكان در بيماران مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي، مصرف ديگوگسين را 2-1 روز قبل از دادن شوك انتخابي، قطع مي كنند (با اين وجود، در صورت قطع مصرف دارو، پيامدهاي پاسخ افزايش يافته بطني به فيبريلاسيون دهليزي بايد در نظر گرفته شود). در بيماراني كه علائم مسموميت با ديگوگسين دارند، بايد دادن شوك الكتريكي انتخابي به قلب به تعويق افتد. براي بيماراني كه ديگوگسين مصرف مي كنند، نبايد املاح كلسيم به صورت وريدي سريع تجويز شود. كلسيم به همان اندازه ديگوگسين بر انقباض و تحريك پذيري قلب اثر مي گذارد و مصرف توأم آنها ممكن است به آريتمي هاي وخيم منجر شود. بيماران مبتلا به كم كاري تيروئيد به گليكوزيدها بسيار حساس هستند. بيماران مبتلا به پركاري تيروئيد ممكن است به مقادير زيادتري از دارو نياز داشته باشند. وضعيت تغذيه بيمار بايد پيگيري شود. از بيمار در مورد تهوع، استفراغ، بي اشتهايي، اختلالات بينايي و ساير علائم مسموميت سوال كرد. دارو ممكن است باعث تغييرات ECG مانند افزايش فاصله PR و دپرسيون قطعه ST شود. همچنين دارو مي‌تواند باعث مثبت كاذب شدن تغييرات ST-T در تست ورزش شود. نكات قابل توصيه به بيمار در مورد اثر دارو، برنامه درماني آن، طريق گرفتن نبض، علائم قابل گزارش و چگونگي پيگيري برنامه درماني از پزشك سوال كنيد. به بيمار آموزش دهيد در صورت فراموشي دوز دوز مصرفي را دو برابر نکند. به بيمار آموزش دهيد در تا در صورت بروز تهوع شديد، استفراغ، اسهال به پزشک خود اطلاع دهد. زيرا اين علائم مي‌توانند بيمار را مستعد به مسموميت نمايند. به بيمار آموزش دهيد تا قبل از مصرف هرگونه داروهاي بدون نسخه و يا گياهي به خصوص آن دسته که حاوي سديم هستند با پزشک خود مشورت نمايد. مصرف در سالمندان: مصرف ديگوگسين در بيماران سالخورده بايد با احتياط همراه باشد. براي جلوگيري از تجمع سيستميك ديگوگسين، مقدار مصرف اين دارو در بيمار سالخورده بايد تنظيم گردد. مصرف در كودكان: محدوده غلظت سرمي اين دارو در كودكان به ميزان ناچيزي شناخته شده است. با اين وجود، به نظر مي رسد با غلظتهايي از دارو كه براي بزرگسالان سمي است، كودكان دچار مسموميت نمي شوند. براي شيرخواران و كودكان كوچكتر از 10 سال، توصيه مي شود مقادير مصرف طي روز تقسيم شود. كودكان بزرگتر بر حسب وزن بدن خود نيازمند دارو هستند. مصرف در شيردهي: غلظت خوني و غلظت در شير با هم برابر است. با اين وجود غلظتي كه در بدن اين شيرخواران به وجود مي آيد، بسيار پايين تر از مقادير درماني است. مصرف در بارداري: امنيت دارو اثبات شده نيست. تنها در شرايطي استفاده مي شود كه انديكاسيون بسيار روشني وجود داشته باشد. |
ايونکس Sodium Polystyrene Sulfonate